| به نقل از historyextra، این شبکه بلندپروازانه و نیرومند از بازرگانان دریانورد در سواحل شرقی مدیترانه، امپراطوری تجاری ای را بنا نهادند که تاج آن شهر کارتاژ بود؛ شهری که نه تنها با یونان و روم رقابت می کرد، بلکه در بخش هایی از تاریخ، از هر دو پیشی گرفته بود. از همین جا بود که نفوذی سخت گیرانه و بی رحمانه بر منطقه اعمال شد. کویین می گوید: احساس می کنم این قدرت بزرگ در تاریخ های باستانی که از یونان شروع می کنند و به روم ختم می شوند، نادیده گرفته شده. آن ها این قدرت سوم عظیم را جا می اندازند—قدرتی که گاهی حتی از هر دو بزرگ تر بود. اما این قدرت بزرگ، در آغاز تنها مجموعه ای از بندرهای کوچک بود که در سایه همسایگان قدرتمند قرار داشت. پس فینیقی ها چگونه توانستند مسیرهای تجاری وسیع را در اختیار بگیرند، در سراسر مدیترانه غربی مستعمره ایجاد کنند، و سلطه آینده روم را به چالش بکشند؟ فینیقی ها: استادان دریاها فینیقی های اولیه که در بندرهای لبنان و سوریه امروزی—از جمله صور، صیدا و بیبلوس—متمرکز بودند، شهرتی به عنوان ناوبران خارق العاده به دست آوردند. آن ها ستاره قطبی را کشف کردند و مدت ها پیش از آن که یونانی ها در مدیترانه سفر کنند، در غرب این منطقه سکونت گاه هایی بنا نهادند. به عنوان پیشگامان دریانوردی در آب های آزاد که با کمک ستارگان مسیر خود را می یافتند، آن ها همچنین بازرگانانی قدرتمند بودند. کالاهایی چون چوب سرو، شیشه، منسوجات و به ویژه رنگ بنفش گران قیمت حاصل از صدف های موریس را حمل می کردند—رنگی که به نماد پادشاهان بدل شد. برای قرن ها، آن ها نقش واسطه های مدیترانه را ایفا کردند و مصر، میان رودان، یونان و فراتر از آن را به هم پیوند دادند. الفبای آن ها—خطی ساده شده با 22 حرف—به غرب گسترش یافت و بعدها پایه گذار سیستم های نوشتاری یونانی و لاتین شد. از بقا تا امپراطوری سازی در قرون اولیه، شهرهای فینیقی در سایه امپراطوری های بزرگ قرار داشتند. کویین می گوید: در عصر برنز، آن ها میان امپراطوری های عظیم گیر افتاده بودند: مصری ها، هیتی ها و بابلی ها. استقلال فینیقی ها شکننده بود، و پادشاهان صور یا صیدا در نامه های باقی مانده، از فرعون ها درخواست کمک یا خراج می کردند. اما حدود 1200 پیش از میلاد، دولت های بزرگ عصر برنز فروپاشیدند: قدرت مصر کاهش یافت، هیتی ها ناپدید شدند، و یونان میسنی دچار آشوب شد. 
این فروپاشی که هنوز موضوع بحث میان مورخان و باستان شناسان است، هر دلیلی که داشته باشد، فینیقی ها را به برندگان اصلی بدل کرد. کویین توضیح می دهد: وقتی آن پادشاهان ناپدید شدند، فینیقی ها انگیزه و دانش لازم را برای بهره برداری از فرصت ها به دست آوردند. دوران طلایی قدرت فینیقی ها که حدوداً بین 1000 تا 500 پیش از میلاد ادامه داشت، شاهد گسترش مستعمرات و سفرهای دریایی بی سابقه آن ها بود. گسترش به غرب فینیقی ها فراتر از سرزمین شام به مدیترانه مرکزی و غربی سفر کردند و در جزایر قبرس، مالت، سیسیل و ساردینیا، همچنین در شمال آفریقا و شبه جزیره ایبری مستعمراتی بنا نهادند. نکته مهم آن که در همین مستعمرات، شهرهایی جدید تأسیس شد که به گفته کویین، حتی از شهرهای مادر فینیقی خود قدرتمندتر و ثروتمندتر شدند. کارتاژ: ابرشهر مدیترانه کارتاژ که حدود 800 پیش از میلاد توسط مهاجرانی از صور بنیان گذاری شد، به یک ابرقدرت واقعی بدل شد. موقعیت جغرافیایی آن—با دسترسی به مدیترانه و مناطق حاصل خیز شمال آفریقا—آن را به چهارراهی تجاری تبدیل کرد. کویین می گوید: کارتاژ یک ابرشهر بود و تجارت و حمل ونقل بیشتر مدیترانه غربی را کنترل می کرد. تا قرن پنجم پیش از میلاد، کارتاژ از صور و صیدا پیشی گرفت. در اوج قدرت، جمعیت آن ممکن بود به 400 هزار نفر برسد—عددی بسیار بیشتر از بیشتر شهرهای یونانی. حوزه نفوذ آن از شمال آفریقا تا اسپانیا، ساردینیا و سیسیل گسترده بود. بازرگانانش تجارت را در دست داشتند و نیروی دریایی قدرتمندش، کارتاژ را به فرمانروای آب های غربی بدل کرده بود. کارتاژ از نظر فرهنگی نیز متمایز بود. اگرچه توسط فینیقی ها بنیان گذاری شد، اما سنت ها، دین و نظام سیاسی خاص خود را توسعه داد. حکومت الیگارشی آن که بر پایه شورای نخبگان اداره می شد، توسط ارسطو به عنوان یکی از منظم ترین قانون گذاری های زمان خود توصیف شده است. اما سلطه کارتاژ تنها بر پایه تجارت و کنترل مسیرهای اقتصادی نبود. این شهر قدرت نظامی عظیمی نیز داشت. ناوگان های جنگی آن مسیرهای تجاری را زیر نظر داشتند و پیمان نامه ها، محدوده نفوذش را مشخص می کردند. کویین می گوید: ما پیمان نامه های مختلفی از کارتاژ داریم که در آن ها آمده افراد غیرکارتاژی نباید از برخی بندرها عبور کنند. و نویسنده یونانی، اراتوستن، توضیح می دهد که اگر کسی این کار را می کرد، کشتی های کارتاژی می آمدند و او را به دریا می انداختند. آن ها واقعاً کنترل را اعمال می کردند—این دریا واقعاً متعلق به آن ها بود. قدرت کارتاژ به خشکی نیز گسترش یافته بود. این شهر از ارتش های مزدور برای دفاع از قلمرو و جنگ های خود استفاده می کرد. ثروت حاصل از تجارت، هزینه سربازان، کشتی ها و استحکامات را تأمین می کرد و سلطه آن را تثبیت می نمود. رقیب بزرگ روم از قرن سوم پیش از میلاد، روم و کارتاژ درگیر جنگ های پونیک شدند—سه نبرد بزرگ که مسیر تاریخ مدیترانه را شکل دادند. در آغاز، روم هنوز قدرتی منطقه ای در ایتالیا بود، در حالی که کارتاژ ناوگان ها، مستعمرات و ثروت عظیمی در اختیار داشت.  این جنگ ها بسیار خشن بودند: نبردهای دریایی که ناوگان ها را نابود کردند، محاصره هایی که شهرها را از گرسنگی از پا انداختند، و لشکرکشی هایی که سراسر اسپانیا و شمال آفریقا را درنوردیدند. مشهورترین صحنه زمانی بود که ژنرال قدرتمند، هانیبال، ارتش کارتاژ—همراه با فیل ها—را از کوه های آلپ عبور داد تا دشمنانش را درهم بکوبد. اما روم توانست در برابر این حملات مقاومت کند، و پس از بیش از یک قرن جنگ های پراکنده، در سال 146 پیش از میلاد، کارتاژ را نابود کرد، شهر را با خاک یکسان نمود و امپراطوری اش را تصاحب کرد. | 
لحظه نفسگیر مواجهه پسربچه با تمساح در خانه! + فیلم
لحظه نفسگیر مواجهه پسربچه با تمساح در خانه! + فیلم
واکنش تند امیرحسین قیاسی به انتقادات ایرج طهماسبی+ فیلم