به نقل از forbes، هیچ مجموعه داری، و شاید هیچ طرفداری، بزرگ تر از پیر-ژان شالانسون برای ناپلئون بناپارت وجود ندارد. او بی تردید پرکارترین گردآورنده ی آثار مربوط به ناپلئون است؛ گفته می شود مجموعه ی او شامل بیش از 1000 قطعه است. این مجموعه که طی چهار دهه گردآوری شده، آن قدر گسترده شده که بنا بر گزارش ها، شالانسون دیگر توان مالی نگهداری کامل آن را ندارد.

به همین دلیل، بیش از 100 قطعه از آثار ارزشمند ناپلئونی او قرار است در تاریخ 24 ژوئن در حراجی ساتبیز پاریس به فروش گذاشته شود. این مجموعه شامل مبلمان سلطنتی، ظروف نقره، چینی، مجسمه، نقاشی های استادان قدیم، نسخه های خطی و طراحی هاست؛ آثاری که تصویری جامع از زندگی ناپلئون ارائه می دهند: از دوران کودکی، فعالیت های نظامی، تاج گذاری در کلیسای نوتردام، زندگی خانوادگی، تا سقوط امپراتوری و تبعید به جزیره ی سنت هلن.

اگرچه فهرست کامل حراج هنوز منتشر نشده، طبق اطلاعات اولیه ی ساتبیز، شاخص ترین اثر این حراج، کلاه دوگوش معروف ناپلئون است؛ نمادی شناخته شده از فرماندهی او در دوران جنگ. افسران معمولاً این کلاه ها را از جلو به عقب می پوشیدند، اما ناپلئون آن را به گونه ای می پوشید که بال های کلاه موازی شانه هایش قرار می گرفت. ارزش تخمینی این اثر بین 500 تا 800 هزار یورو (حدود 571 تا 913 هزار دلار) برآورد شده است.

یکی دیگر از آثار مهم، انگشتر طلا و الماس ساخته ی جواهرساز رسمی ناپلئون، مارک-اتین نیتو است که در سال 1811 به عنوان هدیه ی سلطنتی از سوی ناپلئون اهدا شده. ارزش تخمینی این انگشتر بین 200 تا 300 هزار یورو (حدود 228 تا 342 هزار دلار) اعلام شده است.

در گفت وگویی ایمیلی، شالانسون با صراحت و اختصار به پرسش هایی درباره ی ارتباط شخصی اش با ناپلئون، انگیزه اش برای گردآوری این مجموعه، روند انتخاب آثار، و اهمیت تاریخی، فرهنگی و عمومی مجموعه اش پاسخ داده است.

آنتونی دمارکو: چه چیزی در ابتدا باعث شد به ناپلئون بناپارت علاقه مند شوی؟

شالانسون: از کودکی، سرنوشت خارق العاده ی ناپلئون من را مجذوب کرد. او نماد پیشرفت از طریق شایستگی، نبوغ نظامی و سیاسی، و اراده ی آهنین است. شخصیتی اسطوره ای، هم انسانی و هم فراانسانی؛ یک خودساخته ی واقعی.

AD: اولین اثر ناپلئونی که جمع آوری کردی را به یاد داری؟ چه چیزی تو را جذب آن کرد؟

PJC: بله، کاملاً. یک نامه از ناپلئون بود که در دوران مدرسه ی نظامی نوشته شده بود. در واقع، این اولین نامه ی شناخته شده ای است که به دست خودش نوشته شده. خرید این نامه باعث شد بفهمم آثار تاریخی روح دارند.

AD: رابطه ات با میراث ناپلئون در طول زمان چطور تغییر کرده؟

PJC: با گسترش مجموعه ام، این رابطه عمیق تر شده. هرچه آثار بیشتری جمع کردم، بیشتر توانستم شخصیت پشت نماد را بشناسم. ناپلئون فقط یک فاتح نبود؛ او یک اصلاح گر و سازنده ی بزرگ بود. مجموعه ی من آینه ای از شخصیت چندوجهی و خارق العاده ی اوست.

AD: درباره ی روند ساخت چنین مجموعه ی مهمی بگو. بیشتر حاصل اشتیاق بود، برنامه ریزی یا اتفاق؟

PJC: اشتیاق نیروی محرکه ی اصلی است، اما این کار نیاز به نظم، کنجکاوی زیاد، شبکه سازی و گاهی، بله، کمی شانس دارد. این یک تلاش مادام العمر است که با وسواس تقریباً مقدس دنبال می شود.

AD: کدام قطعه در مجموعه ی ساتبیز برایت بیشترین ارزش شخصی را دارد — و چرا؟

PJC: انتخاب فقط یک قطعه واقعاً دشوار است. اما مهر طلای ناپلئون همیشه برایم جایگاه ویژه ای داشته — همان مهر معروفی که پس از نبرد واترلو از کالسکه اش دزدیده شد. پیدا کردن چنین شیء منحصربه فردی، که ناپلئون آن را بسیار عزیز می داشت، تجربه ای خارق العاده بود. این مهر تنها ابزاری بود که برای تأیید مهم ترین اسناد امپراتوری از آن استفاده می کرد.

وصیت نامه اش هم برایم بسیار تأثیرگذار است — شاید یکی از مهم ترین دست نوشته های تاریخ فرانسه باشد. سندی از مردی که با سرنوشت خود روبه رو شده بود.

AD: آیا قطعاتی بوده اند که تهیه شان دشوار بوده یا داستان جالبی پشت خریدشان باشد؟

PJC: بله، بسیارند. در واقع، هر خرید جدید برای من یک ماجراجویی است. هر قطعه داستان خودش را دارد، و هر بار سفری تازه آغاز می شود.

AD: چطور اصالت تاریخی و ارزش فرهنگی این آثار را بررسی می کنی؟

PJC: با همکاری نزدیک با کارشناسان برجسته، و با بررسی دقیق آرشیوها، نامه ها و سوابق مالکیت. این فرآیند تقریباً شبیه باستان شناسی است — جایی برای اشتباه وجود ندارد.