به نقل از عصر ایران، این سنجاق ها که هم اکنون در مجموعه موزه باستان شناسی ملی مادرید قرار دارند، از برنز آبکاری شده با طلا ساخته شده اند و ارتفاع هر یک حدود 11.8 سانتی متر است. خانه های داخل طرح عقاب با تکنیک کلویزِنِی (cloisonné) با شیشه های قرمز و سبزآبی و همچنین سنگ های سفید تزیین شده اند. چشم های عقاب ها از سنگ های قیمتی آبی ساخته شده است. پشت سنجاق، بخش هایی از مکانیزم فنری و قفل سنجاق باقی مانده است.

در دوره مهاجرت ها در اروپا (قرن چهارم تا هشتم)، قدرت امپراتوری روم کاهش یافت و گروه هایی مانند ویزیگوت ها (گوت های غربی) از اروپای مرکزی به شبه جزیره ایبری مهاجرت کردند. آن ها پادشاهی خود را در تولدو، اسپانیا برپا کردند و هنر و نوشتار در پادشاهی ویزیگوت در قرن ششم و هفتم شکوفا شد.

یک موضوع تکرارشونده در هنر ویزیگوت، یعنی عقاب نماد موجود اعلی و تجسم قدرت بود. این سنجاق ها اغلب به شکل جفت در گور زنان یافت می شوند. این پین ها احتمالاً برای ثابت نگه داشتن لباس زنان روی شانه ها استفاده می شدند.

اواسط قرن هفتم، پادشاه ویزیگوت دستور تدوین قانون ویزیگوت را داد، مجموعه ای از قوانین که برای آن زمان پیشرو بود. زنان اجازه داشتند زمین و عنوان ارث ببرند و بتوانند ازدواج خود را ترتیب دهند. با این حال، تنها شمار کمی از نام های زنان قدرتمند ویزیگوت (یعنی همسران پادشاهان ویزیگوت) در منابع تاریخی شناخته شده است.

اگرچه سنجاق های عقاب گواه این هستند که صاحب آن ها زن بانفوذی بوده، فقدان کاوش های دقیق در گورستان آلووِرا یک قرن پیش به این معناست که ممکن است هرگز ندانیم آیا این سنجاق ها واقعاً متعلق به یک ملکه ویزیگوت بوده اند یا خیر.