به نقل از scitechdaily، این مورد یکی از نخستین نمونه های شناخته شده ای است که در آن تغییرات اقلیمی باعث هم پوشانی زیستگاه دو گونه متفاوت شده و منجر به تولد یک دورگه جدید در طبیعت شده است.

زیست شناسان دانشگاه تگزاس در آستین موفق به ثبت یک پرنده غیرمعمول شدند که به نظر می رسد حاصل جفت گیری یک جی سبز و یک جی آبی باشد. آن ها معتقدند این ممکن است نخستین مورد شناخته شده از یک جانور مهره دار باشد که به دلیل گسترش هم زمان زیستگاه دو گونه تحت تأثیر تغییرات اقلیمی به وجود آمده است. این دو گونه حدود 7 میلیون سال از نظر تکاملی از هم فاصله دارند و تا چند دهه پیش زیستگاه هایشان هیچ گاه هم پوشانی نداشت.

برایان استوکس، دانشجوی دکتری بوم شناسی، تکامل و رفتار در دانشگاه تگزاس و نویسنده اصلی این مطالعه، می گوید: فکر می کنیم این نخستین مهره داری باشد که به دلیل گسترش هم زمان زیستگاه دو گونه حداقل تا حدی تحت تأثیر تغییرات اقلیمی دورگه شده است.

او اشاره می کند که بیشتر موارد دورگه سازی مهره داران پیش تر به دخالت انسان مربوط بوده اند، مانند معرفی گونه های مهاجم یا ورود یک گونه به قلمرو گونه دیگر (مانند خرس قطبی و گریزلی). اما در این مورد، هر دو گونه به طور طبیعی و هم زمان با تغییرات اقلیمی، زیستگاه خود را گسترش داده اند و فرصت جفت گیری فراهم شده است.

در دهه 1950، جی سبز که پرنده ای گرمسیری بومی آمریکای مرکزی است، تنها تا جنوب تگزاس از مکزیک نفوذ کرده بود. جی آبی که در شرق ایالات متحده رایج است، فقط تا هیوستون پیش رفته بود. برخورد میان این دو گونه تقریباً غیرممکن بود. اما در دهه های بعد، جی سبز به تدریج به سمت شمال و جی آبی به سمت غرب گسترش یافتند و اکنون زیستگاه هایشان در منطقه سن آنتونیو هم پوشانی دارد.

استوکس که در حال مطالعه جی سبزها در تگزاس بود، برای یافتن محل های مناسب تحقیق، پست های پرنده نگری در شبکه های اجتماعی را بررسی می کرد. یک روز، با عکس تار و مبهمی از پرنده ای آبی با نقاب سیاه و سینه سفید مواجه شد که توسط زنی در حومه شمال شرقی سن آنتونیو منتشر شده بود. پرنده شباهت هایی به جی آبی داشت اما تفاوت هایی نیز دیده می شد. استوکس دعوت زن را پذیرفت و به حیاط خانه اش رفت تا پرنده را از نزدیک ببیند.

استوکس می گوید: روز اول تلاش کردیم آن را بگیریم، اما همکاری نمی کرد. روز دوم خوش شانس بودیم.

پرنده در تور مه گیر گرفتار شد تور مستطیلی از نخ های نایلونی سیاه که بین دو میله کشیده می شود و پرنده در حال پرواز به راحتی آن را نمی بیند. استوکس ده ها پرنده دیگر را گرفت و آزاد کرد تا اینکه بالاخره پرنده مورد نظرش وارد تور شد.

استوکس نمونه خون پرنده را گرفت، حلقه ای به پایش بست تا در آینده بتواند آن را شناسایی کند، و سپس آزادش کرد. جالب اینکه پرنده چند سال ناپدید شد و در ژوئن 2025 دوباره به حیاط همان زن بازگشت. مشخص نیست چه چیزی آن حیاط را خاص کرده بود.

او می گوید: نمی دانم چه چیزی باعث شد، اما انگار کاملاً تصادفی بود. اگر دو خانه آن طرف تر رفته بود، احتمالاً هیچ وقت گزارش نمی شد.

بر اساس تحلیل استوکس و استاد راهنمایش، تیم کیت، استاد زیست شناسی تلفیقی، که در نشریه *Ecology and Evolution* منتشر شده، این پرنده یک نر دورگه حاصل از مادر جی سبز و پدر جی آبی است. این شباهت زیادی به پرنده ای دارد که در دهه 1970 در شرایط اسارت از جفت گیری همین دو گونه به وجود آمد و اکنون به صورت تاکسیدرمی شده در موزه علوم و تاریخ فورت ورث نگهداری می شود.

استوکس می گوید: دورگه سازی احتمالاً در طبیعت بسیار رایج تر از آن چیزی است که پژوهشگران می دانند، چون گزارش دادن این موارد بسیار دشوار است. و احتمالاً در بسیاری از گونه ها ممکن است، اما چون از نظر جغرافیایی از هم جدا هستند، فرصت جفت گیری پیدا نمی کنند.

پژوهشگران برای این پرنده دورگه نامی انتخاب نکردند، اما سایر دورگه های طبیعی نام های غیررسمی دریافت کرده اند؛ مانند خرس گریز-قطبی (grolar bear) برای دورگه خرس قطبی و گریزلی، گرگ کایوت (coywolf) برای دورگه گرگ و کایوت، و نارلوگا (narluga) برای دورگه نهنگ ناروال و نهنگ سفید.