به نقل از theguardian، این جمله ها مقدمه ای هستند بر یکی از جذاب ترین روایت های عصر ما—جایی که برخی از ثروتمندترین و بانفوذترین افراد جهان، مرگ را نه یک پایان طبیعی، بلکه یک مشکل فنی می دانند که باید حل شود. از سرمایه گذاری در بیوتکنولوژی و مهندسی ژنتیک گرفته تا ساخت آزمایشگاه های ضدپیری و پروژه های جاودانگی دیجیتال، تلاش برای فرار از مرگ دیگر فقط موضوع داستان های علمی تخیلی نیست—واقعی است که به سرعت پیش می رود.

اوایل سپتامبر، شی جین پینگ رییس جمهور چین و ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در حالی که صدایشان روی میکروفن ضبط شده بود، درباره ی راهکارهایی برای جوان ماندن صحبت می کردند. پوتین از طریق مترجم به شی گفت: با پیشرفت های بیوتکنولوژی، می توان اندام های انسانی را به طور مداوم پیوند زد و انسان ها می توانند جوان تر و جوان تر زندگی کنند—و حتی به جاودانگی برسند. او ادامه داد: احتمال زندگی تا 150 سال هم وجود دارد.

اما آیا چنین چیزی واقعاً ممکن است؟ و اگر صاحبان قدرت بتوانند برای همیشه زندگی کنند، جهان چه شکلی خواهد شد؟

در طول قرون گذشته، بشر با بهره گیری از فناوری های روزافزون، توانسته عمر خود را به شکلی بی سابقه افزایش دهد. در قرن بیستم، نوآوری های حوزه ی سلامت عمومی و پزشکی این تحول را رقم زدند، به طوری که کودکان امروزی طول عمر و سلامت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری در تاریخ دارند. با این حال، برای برخی این هم کافی نیست.

من کنجکاو شدم درباره ی گروه رو به رشد سرمایه گذاران میلیاردر در سیلیکون ولی که رؤیای زندگی جاودانه را در سر دارند. آن ها دقیقاً چه جهانی را تصور می کنند؟

در این جنبش، چندین نوع متفاوت از جاودانگی وجود دارد. نخست، نوعی از زندگی ابدی به معنای واقعی کلمه که توسط دانشمندان کامپیوتر با ذهنی ریاضی محور، فیلسوفان و آرمان گرایانی هدایت می شود که ایمان تزلزل ناپذیری به قدرت حیات بخش فناوری دارند. آن ها تصور می کنند روزی با هوش مصنوعی ادغام خواهند شد، به موجوداتی پسابشری تبدیل می شوند و در حالتی از سرخوشی و لذت بی پایان برای همیشه زندگی خواهند کرد.

دسته ی دوم، جاودانه گرایانی هستند که می خواهند زیرساخت های جهان را از نو بسازند تا بتوانند برای همیشه زنده بمانند. آن ها همین حالا، و کاملاً آشکار، در حال بازطراحی ساختار دولت های ملی هستند و با هر هزینه ای، دستورکار شتاب دادن به فناوری را پیش می برند. این افراد قدرتمند به دنبال چشمه ی جوانی نیستند—آن را می سازند.

و نوع سوم، نسخه ای است که توسط چهره هایی مانند شی جین پینگ و پوتین تکرار می شود—باور به قطعیت شتاب نمایی علم و فناوری. در این دیدگاه، زندگی نه از طریق ادغام با فناوری، بلکه با استفاده از آن برای کند کردن هجوم زمان ادامه می یابد؛ به طوری که علم پزشکی فرصت پیدا کند درمان هایی برای ترمیم بدن انسان توسعه دهد. آن ها خود را نمونه ی زنده ی بازگشت سن، جوان سازی جسمی و توانایی توقف زمان می دانند.

شواهد فزاینده ای وجود دارد که نشان می دهد روند پیری ریشه های زیستی دارد—و برخی پژوهشگران پیشرو در تلاش اند تا راهی برای دست کاری آن پیدا کنند.

در تحقیقات مربوط به پیری، اصطلاحی رایج وجود دارد به نام دوره ی سلامت یا healthspan؛ هدف اصلی بسیاری از مطالعات علمی معاصر در این حوزه، افزایش همین دوره است. منظور از healthspan این است که فرد بتواند برای مدت طولانی تری سالم بماند و از بیماری های مرتبط با سالمندی در امان باشد. یعنی بدن جوان بماند، در روند طبیعی پیر شدن مداخله شود، و حتی امکان جوان سازی مورد بررسی قرار گیرد.

شواهد علمی رو به رشدی وجود دارد که نشان می دهد روند پیری ریشه های زیستی دارد—و برخی پژوهشگران پیشرو، با حمایت مالی سیلیکون ولی، در تلاش اند تا راهی برای دست کاری آن پیدا کنند؛ به طوری که بدن انسان واقعاً بتواند در زمان به عقب برگردد.