به نقل ازdailymail، کارشناسان هشدار داده اند که برخی تغییرات خاص در ادرار ممکن است از نشانه های اولیه ابتلا به زوال عقل باشد. هم زمان، یک داروساز برجسته هشدار داده است که مصرف مداوم داروهای مسکن بدون نسخه می تواند خطر کاهش شنوایی و ابتلا به وزوز گوش را افزایش دهد.

استفاده مکرر از برخی داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی (NSAIDs) مانند آسپرین ممکن است احتمال بروز مشکلات شنوایی را بیشتر کند. وزوز گوش—صدایی مداوم مانند زنگ یا وزوز در گوش ها، حتی در غیاب صدای خارجی—حدود 7.6 میلیون نفر را در بریتانیا تحت تأثیر قرار داده است.

به گفته دکتر لیلا هنبک، مدیرعامل انجمن داروخانه های مستقل، این خطر زمانی افزایش می یابد که داروها در دوزهای بالا یا برای مدت طولانی مصرف شوند. او افزود که ده ها داروی رایج دیگر از جمله مسکن ها و داروهای فشار خون نیز می توانند این خطر را افزایش دهند.

دکتر هنبک در گفت وگو با روزنامه دیلی میل اظهار داشت:

داروهای زیادی وجود دارند که عوارض جانبی آن ها بر شنوایی و تعادل تأثیر می گذارد، اما در بیشتر موارد این موضوع به دوز مصرفی و مدت زمان استفاده بستگی دارد.

مطالعات نشان می دهد که مصرف پاراستامول و NSAIDs مانند ایبوپروفن می تواند خطر ابتلا به وزوز گوش را تا حدود 20 درصد افزایش دهد. یک پژوهش در سال 2022 توسط دانشمندان آمریکایی نشان داد که مصرف روزانه پاراستامول (در آمریکا با نام استامینوفن شناخته می شود) با افزایش 18 درصدی خطر وزوز گوش مرتبط است.

مصرف منظم NSAIDs خطر را حدود 17 درصد افزایش می دهد، و دوز متوسط آسپرین (حدود 100 میلی گرم در روز) با افزایش 16 درصدی خطر همراه است. با این حال، مصرف روزانه آسپرین در دوز کمتر از 100 میلی گرم با افزایش خطر وزوز گوش مرتبط نبود.

مطالعه ای دیگر که در مجله اپیدمیولوژی آمریکا منتشر شد و بیش از 62 هزار زن را بررسی کرد، نشان داد که مصرف مکرر پاراستامول یا NSAIDs حتی در دوزهای معمول، با افزایش تا 24 درصدی خطر کاهش شنوایی همراه است.

در مردان نیز مطالعه ای مشابه در مجله پزشکی آمریکا نشان داد که مصرف منظم—دو بار یا بیشتر در هفته—پاراستامول، NSAIDs و آسپرین با افزایش خطر کاهش شنوایی مرتبط است. پژوهشگران حدس می زنند که این داروها ممکن است جریان خون به حلزون گوش (کخله آ)، عضوی در گوش داخلی که در شنوایی نقش دارد، را کاهش دهند.

اگرچه این داروها بدون نسخه در دسترس هستند، اما به گفته دکتر هنبک، در برخی افراد می توانند عوارض جانبی داشته باشند.

او تأکید کرد:

بیشتر این داروها فقط در برخی افراد باعث این عوارض می شوند، نه در همه، و معمولاً فقط زمانی که بیش از دوز توصیه شده و برای مدت طولانی مصرف شوند. هر فرد واکنش متفاوتی به داروها دارد و عوارض جانبی برای همه رخ نمی دهد.

او همچنین افزود که برخی آنتی بیوتیک ها مانند آمینوگلیکوزیدها نیز با کاهش شنوایی مرتبط هستند.

یکی از آمینوگلیکوزیدهای پرکاربرد، جنتامایسین است.

جنتامایسین معمولاً به صورت تزریقی در بیمارستان برای درمان عفونت های شدید باکتریایی مانند عفونت استخوان یا اندام ها تجویز می شود. این دارو هم به صورت قرص و هم تزریقی در دسترس است، اما مطالعات نشان می دهند که ممکن است به سلول های حسی داخل گوش که برای تعادل و شنوایی ضروری هستند آسیب برساند.

تحقیقات بریتانیایی نشان داده اند که بیش از 50 درصد بیمارانی که چندین دوره درمان با آمینوگلیکوزیدهای تزریقی دریافت می کنند، ممکن است دچار کاهش شنوایی شوند. حتی در دوزهای توصیه شده، مصرف این داروها می تواند منجر به کاهش شنوایی سریع، شدید و غیرقابل برگشت شود —طبق مطالعه ای که در نشریه BMJ منتشر شده است.

پژوهشگران همچنین دریافته اند که حتی یک دوز از برخی داروها می تواند در بیماران دارای یک نوع جهش ژنتیکی خاص، منجر به کاهش شنوایی دائمی شود.

دکتر هنبک در ادامه گفت:

برخی داروهای فشار خون که ممکن است جریان خون به پرده گوش را کاهش دهند، و همچنین برخی داروهای مُدر (قرص های آب زا)، می توانند در برخی افراد بر شنوایی تأثیر بگذارند و منجر به کاهش شنوایی موقت شوند.

او افزود:

چندین داروی دیگر مانند برخی مسکن های مخدر (اپیوییدها) و داروهای درمان آکنه نیز ممکن است در برخی افراد بر شنوایی تأثیر بگذارند.

با این حال، دکتر هنبک تأکید کرد:

بسیار مهم است که اگر این داروها برای درمان بیماری خاصی برایتان تجویز شده اند، مصرف آن ها را طبق دوز توصیه شده قطع نکنید، زیرا داروها می توانند هم درمان کننده باشند و هم آسیب زا.

او توصیه کرد:

اگر نگرانی یا سوالی دارید، حتماً با داروساز یا پزشک خود مشورت کنید.