به نقل از خبرآنلاین، پاییز از راه رسیده است و روزها کوتاه تر شده اند اما جریان زندگی و هیاهوی خرید همچنان در همین ساعات کوتاه روز در شهر جاری است؛ در برخی از نقاط اما روز و روزگار طور دیگری سپری می شود؛ همه خریدها در خرید موادمخدر و آلات اعتیاد مثل هرویین، شیشه، سورچه، پایپ، زرورق و فندک اتمی و گاهی یک لیوان یکبار مصرف چای خلاصه شده است.

در چند قدمی مغازه های بلور فروشی و ظروف چینی خوش رنگ و لعاب در نزدیکی میدان شوش، همان محله ای که در منطقه 16 تهران واقع شده و به بلورفروش ها معروف است دود موادمخدر از شیشه و دوا (هرویین) گرفته تا سورچه و گل رنگ آن همه زیبایی را قاپیده و خاکستر اعتیاد بر جسم و روح آن محله قدیمی پاشیده است.

جز چند پیرمرد که مشغول حرف زدن با همدیگر هستند، کس دیگری را از اهالی محل در پارک نمی بینم؛ در عوض تا چشم کار می کند معتاد و مصرف کننده و چندتایی هم خرده فروش موادمخدر می بینم که فضای پارک که معمولا باید جای بازی کودکان باشد را قُرُق کرده و دور هم جمع شده اند.

یک دورهمی از جنس اعتیاد!

مردان و زنان معتاد دور هم نشسته اند و یا پایپ و شیشه در دست دارند و یا سورچه و هرویین را روی کفی زروق خود می لغزانند و به قول خودشان کام می گیرند. از نوجوان های 15 _ 16 ساله گرفته تا مردان و زنان پیر و سالخورده، همه سن آدمی در پاتوق ها، آن هم در حال مصرف موادمخدر دیده می شود. یکی از معتادان پاتوق که چای هم می فروشد، در نزدیکی جایی که ایستاده ام می نشیند و بلافاصله کفی زروق، فندک و مواد خود را از جیبش درمی آورد؛ مشغول مصرف که شد، از او پرسیدم سورچه یا دوا مصرف می کند و می گوید: سورچه است و هر یک گرم آن 800 تا 900 هزار تومان قیمت دارد.

می گوید قیمت هر یک گرم دوا یا همان هرویین هم 650 هزار تومان است؛ معتاد دیگری که درست روبروی ما او هم مشغول کشیدن سورچه است، حرف های ما را می شنود و می گوید: دوا دیگر همه جا نیست و در جواب حرفم که می گویم چون دوا کم شده، سورچه می گیرید، به نشانه تایید سرش را تکان می دهد.

می گوید: قیمت هر گرم شیشه الان 200 هزار تومان است و نسبت به قبل ارزان تر شده است و در کل روزی 1 یا 2 میلیون تومان صرف خرید موادمخدر مصرفی شان می کنند.

موضوع مهم دیگری که نظرم را جلب می کند، استفاده اشتراکی معتادان از ابزارهای مصرفشان است؛ مثلا همان لوله ای که با آن دوا می کشند را چند نفر به نوبت در دهان خود قرار می دهند و سورچه می کشند؛ بدون اینکه حواسشان باشد شاید یکی از جمعشان به بیماری قابل انتقالی مبتلا باشد. افراد تر و تمیز هم که به نظر می رسد کارتن خواب نیستند را در جمعشان می بینم؛ ظاهرشان بیشتر شبیه کارمندهایی هستند که می آیند و به قول خودشان چند دود می گیرند و می روند؛ یاد معتادان یقه سفیدی می افتم که سالها پیش خیلی درباره شان گفته می شد.

با خیال راحت و بی آنکه نگران این باشند که مبادا ماموری کسی از راه برسد؛ می گویند هر روز همینجا جمع می شویم؛ اگر هم مامور بیاید فرار می کنیم و چند ساعت بعد دوباره برمی گردیم و اگر هم ماموری نیاید شبانه روزی اینجا هستیم و پاتوق برایمان حکم خانه نداشته مان را دارد.

تجمع معتادان و مصرف کنندگان موادمخدر در برخی از نقاط شهر تهران، اتفاق جدیدی نیست و حداقل در طول 10 سال گذشته تصاویر متعددی از حضور معتادان متجاهر در بسیاری از نقاط کلانشهری چون تهران در رسانه های رسمی و غیررسمی منتشر شده است.

حذف پاتوق های تجمع معتادان؛ شایعه ای که واقعیت ندارد!

برخی از مدیران مدیریت شهری دوره ششم مدتی است که از حذف پاتوق ها و کلونی های تجمع معتادان متجاهر در پایتخت حرف می زنند؛ اتفاقی که حداقل با شیوه مدیریت فعلی هرگز محقق نخواهد شد. 17 دی ماه سال گذشته بود که سیدمحمد نقیب مدیرعامل وقت سازمان خدمات و مشارکت های اجتماعی گفت: امروز می توانیم مدعی باشیم که کلونی و پاتوق آسیب به معنای گذشته آن نداریم اما علی رغم این ادعا وجود پاتوق های تجمع معتادان متجاهر همچنان باعث نگرانی برخی از شهروندان تهرانی است.