به گزارش پارسینه به نقل از بهداشت نیوز، متخصصان همچنین گزارش کرده اند که دوچرخه سواری افزایش حجم هیپوکامپ، ناحیه ای از مغز که مسئول حافظه و یادگیری است را به دنبال داشت و می تواند در پیشگیری از زوال شناختی نقش مهمی ایفا کند.

فعالیت بدنی مدت هاست که در مطالعات متعدد با کاهش خطر زوال عقل مرتبط دانسته شده است تا جایی که کمیسیون لنست در سال 2024 آن را یکی از 14 عامل موثر در پیشگیری یا به تاخیر انداختن حدود 45 درصد موارد زوال عقل معرفی کرد. در حال حاضر بیش از 55 میلیون نفر در سراسر جهان با زوال عقل زندگی می کنند و پیش بینی می شود این رقم تا سال 2050 تقریبا سه برابر شود.

در این مطالعه که روی نزدیک به 480 هزار نفر در انگلیس انجام و نتایج آن در مجله انجمن پزشکی آمریکا (JAMA Network Open ) منتشر شد، میانگین سنی شرکت کنندگان 56.5 سال بود. این افراد بر اساس شیوه های اصلی جابه جایی روزمره به جز مسیر رفت وآمد به کار در گروه های غیرفعال، پیاده روی، ترکیبی از پیاده روی و غیرفعال، دوچرخه سواری و ترکیبی از دوچرخه سواری با سایر روش ها دسته بندی شدند. در دوره پیگیری 13.1 ساله، 8845 نفر به زوال عقل و 3956 نفر به آلزایمر مبتلا شدند.

نتایج نشان داد پیاده روی و ترکیب آن با روش های دیگر با 6 درصد کاهش خطر زوال عقل همراه بود اما به شکل شگفت انگیزی، خطر آلزایمر را 14 درصد افزایش داد. در مقابل، دوچرخه سواری و دوچرخه سواری ترکیبی بیشترین ارتباط را با افزایش حجم هیپوکامپ داشت.

البته این مطالعه محدودیت هایی هم داشت. داده های مربوط به نوع جابه جایی فقط یک بار و به صورت خوداظهاری ثبت شدند و تغییر عادات افراد در طول زمان مشخص نیست. بیشتر شرکت کنندگان هم سفیدپوست و در آغاز مطالعه سالم تر از میانگین جمعیت بودند، بنابراین نتایج لزوما قابل تعمیم به همه جوامع نیست. همچنین این یک مطالعه مشاهده ای است و نمی تواند رابطه علت و معلولی میان دوچرخه سواری و کاهش خطر زوال عقل را ثابت کند، بلکه تنها یک ارتباط را نشان می دهد.

طبق گزارش نویسندگان، کسانی که روش های فعال برای جابه جایی را انتخاب کرده بودند، بیشتر زن، غیرسیگاری، تحصیل کرده، از نظر بدنی فعال تر، دارای شاخص توده بدنی کمتر و بیماری های مزمن کمتر بودند. در مقابل، گروه های دوچرخه سواری یا دوچرخه سواری ترکیبی بیشتر مردان و افراد با سبک زندگی سالم تر و شرایط جسمی بهتر بودند.

به گزارش ایندیپندنت، ارتباط بین خطر بالاتر آلزایمر و ترجیح پیاده روی هم می تواند ناشی از این باشد که برخی از این شرکت کنندگان از قبل مشکلات تعادل یا رانندگی داشته اند. سرعت پیاده روی نیز اهمیت دارد. پیاده روی آرام و کوتاه ممکن است به اندازه کافی سودمند نباشد، در حالی که پیاده روی طولانی تر با سرعت تندتر می تواند اثر بهتری داشته باشد اما این مطالعه درباره تعداد، سرعت یا مدت پیاده روی و دوچرخه سواری افراد گزارشی ارائه نکرد.

با این حال متخصصان خاطرنشان می کنند دهه ها پژوهش نشان داده اند که ورزش برای مغز مفید است. دوچرخه سواری هم احتمالا با تقویت سلامت قلب و عروق، افزایش جریان خون به مغز، حمایت از نوروپلاستیسیتی (انعطاف پذیری عصبی) و بهبود سوخت وساز، خطر زوال عقل را کاهش می دهد.

نویسندگان همچنین اشاره کردند که دوچرخه سواری نیازمند تلاش بیشتر و به کارگیری بخش های گوناگون مغز است که این خود می تواند در تقویت حفاظت احتمالی در برابر زوال عقل نقش داشته باشد.