یکی از متناقض ترین تجارب برای والدین، احساس مشغله زیاد، در عین حال انجام ندادن کارهای کافی است. بسیاری از شب ها، بعد از خواباندن کودکان، مادر یا پدر روی کاناپه خسته و فرسوده شده، به ساعت نگاه کرده و از خود پرسیده است: من امروز چه کاری انجام دادم؟ . این احساس در دوران مراقبت از نوزاد و حتی زمانی که کودکان به سن مدرسه رسیده اند، وجود دارد.

در چنین شب هایی، مشخص است که کارهای مهمی انجام شده است؛ همه غذا خورده اند، در امان بوده اند و در یک روز خوب، حمام کرده اند. با این حال، فرد احساس بی حاصلی و حس آزاردهنده از دست دادن لحظات را دارد. حتی در روزهای تعطیل که تمام روز با کودکان سپری می شود، این پرسش چه اتفاقی افتاد؟ در ذهن باقی می ماند.

بر هیچ کس پوشیده نیست که والدین کارهای زیادی انجام می دهند. چه در روزهای اولیه بی خوابی برای شیر دادن به نوزاد و عوض کردن پوشک و مراجعه به پزشک، و چه در دوران بعدی برای آماده کردن ناهار، همراهی در اردوهای مدرسه و رانندگی، همیشه مشغول هستند. اما بسیاری از آنها از خود می پرسند که آیا واقعاً مشغول انجام کارهای درستی هستند و ارتباط معناداری با فرزندانشان برقرار می کنند؟

ممکن است که یک روز کامل صرف انجام تمام وظایف شود، اما کارهایی که بیشترین اهمیت را دارند، فراموش شوند. گاهی اوقات افراد باید از شسته شدن لباس ها، پخته شدن شام و انجام پروژه های کاری مطمئن شوند. اما در پایان روز، متوجه می شوند که هرگز واقعاً با کودکان خود ننشسته اند، بازی نکرده اند، با دقت به حرف هایشان گوش نداده اند یا برایشان کتاب نخوانده اند. این شکل از ارتباط، هم برای رشد کودکان و هم برای رضایت و شادی والدین، بسیار مهم است.

چگونه با فرزند خود ارتباط برقرار کنید؟ هنگام ایجاد تعادل بین بخش های مختلف زندگی، چه کار و خانه، چه انجام وظایف و حضور واقعی در کنار کودکان، یک اصل اساسی وجود دارد:

زمان و انرژی باید روی مهم ترین کارها به حداکثر رسانده شود. زمان و انرژی باید روی بقیه کارها به حداقل رسانده شود.

این راهکار بسیار منطقی به نظر می رسد، و اکنون به راهکارهای عملی برای تحقق آن می پردازیم!

زمان و انرژی خود را روی مهم ترین کارها متمرکز کنید راهکار شماره 1: ارتباط بین اولویت ها و اقدامات یکی از تناقضات رایج در میان انسان ها این است که ارزشمندترین چیزها، معمولاً بیشترین زمان را به خود اختصاص نمی دهند. این عدم تطابق اغلب به دلیل نبود برنامه های عملی است، نه فقدان اراده. گفتن اینکه ارتباط با کودکان ارزش بالایی دارد یک چیز است، اما بدون یک اقدام عملی که با این ارزش همخوانی داشته باشد، حرکت از خواستن به سوی انجام دادن دشوار است.

در یک لحظه به این فکر کنید که چه زمانی بیشترین حضور و ارتباط را با فرزند خود احساس کرده اید. آیا هنگام خواندن کتاب بوده؟ بازی در فضای باز؟ ساختن وسایل؟ یا بازی با ورق؟ به عنوان مثال، می توان دریافت که تمرکز و ارتباط با کودکان در محیط های خارج از خانه، مانند پارک یا کتابخانه، بسیار بیشتر است. این به آن معناست که اولویت ها را می توان به شکل عملی تری تعریف کرد: به جای گفتن اینکه می خواهم وقتی با کودکانم هستم، تمرکز بیشتری داشته باشم و در لحظه باشم ، بهتر است که گفته شود: می خواهم زمان بیشتری را صرف انجام فعالیت با کودکانم در خارج از خانه کنم .

البته، فراهم کردن زمان برای برقراری ارتباط با کودکان، حتی برای مدت زمان کوتاه، به دلیل حجم کارهای روزانه یک چالش است. به همین دلیل، فقط افزایش زمان ارتباط کافی نیست، بلکه باید راه هایی برای کاهش کارهایی که بیش از حد زمان و انرژی می گیرند، پیدا کرد.

راهکار شماره 2: فهرست کارهای تکراری یکی از دلایل اصلی که در برقراری ارتباط با کودکان با مشکل مواجه می شویم، لزوماً کمبود زمان نیست، بلکه کمبود ظرفیت ذهنی است. ممکن است که از لحاظ فیزیکی در کنار کودکان خود در خانه یا در زمین بازی باشیم، اما از نظر ذهنی در دنیای دیگری سیر کنیم. فهرست کارهای روزمره در ذهن ما تکرار می شود: یادآوری ارسال ایمیل، فکر کردن به شام یا برنامه ریزی برای جلسه بعدی. فهرست کارهای تکراری، راهی برای سامان دادن به این افکار است. این راهکار به این صورت عمل می کند:

در ابتدا تمام وظایف روزانه، هفتگی و حتی ماهانه خود را فهرست کنید. همه در خانه و محل کار چنین وظایفی دارند. به عنوان مثال، در شغل حسابداری، هفته های پایانی هر فصل بسیار شلوغ است. یک معلم می داند که باید هر روز حضور و غیاب کند و طرح درس را آماده کند، هر هفته تکالیف را تصحیح کند و هر چهار هفته نمرات را ثبت کند. در زندگی والدین نیز کارهای روزانه ای مانند آماده کردن ناهار، شستن ظرف ها و بررسی تکالیف وجود دارد.

سپس این وظایف را بر اساس روز یا هفته در یک برنامه زمانی یادداشت کنید. می توانید از برنامه های تلفن همراه یا از کاغذ و قلم استفاده کنید. با داشتن یک فهرست جامع از کارها، دیگر نیازی نیست که هر روز عصر همه کارها را به یاد بیاورید، زیرا فهرست از قبل آماده است. حتی می توانید موارد جدیدی را که باید امروز، فردا یا تا پایان هفته انجام دهید، به آن اضافه کنید.

این فهرست تکراری، انرژی لازم برای به خاطر سپردن و دوباره نویسی فهرست کارها را از شما می گیرد. در نتیجه، ظرفیت ذهنی بیشتری برای حضور در کنار فرزندتان خواهید داشت، زیرا نیازی نیست به کاری که در ادامه باید انجام دهید، فکر کنید و فهرست کارهای تکراری این کار را برای شما انجام می دهد.

راهکار شماره 3: دسته بندی کارها برای صرفه جویی در زمان، باید برخی از کارها را به روشی متفاوت انجام داد. یکی از دلایل اصلی نداشتن زمان کافی برای ارتباط آگاهانه با کودکان این است که همیشه کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارند. اما بسیاری از کارهای روزمره را می توان با کمی برنامه ریزی به صورت دسته ای انجام داد. به عنوان مثال، آماده کردن دو ناهار در روز دوشنبه، زمان را دو برابر نمی کند، اما در صبح سه شنبه صرفه جویی می شود. یا تهیه یک سوپ یا خورشت دو برابر، زمان را دو برابر نمی کند، اما یک وعده غذایی دیگر برای فریز کردن و استفاده در شبی دیگر فراهم می شود.

لحظه ای به کارهایی که زمان زیادی از شما می گیرند، به خصوص در زمانی که می خواهید با کودکان خود ارتباط برقرار کنید، فکر کنید. چگونه می توانید آنها را دسته بندی کنید تا به جای هر روز، هر دو یا سه روز یک بار آنها را انجام دهید؟ با این کار، چه زمانی برای برقراری ارتباط با کودکان، حتی به صورت یک روز در میان، آزاد می شود؟