به نقل از فرادید، اما سرنوشت این جرم آسمانی عظیم که هم اندازه کوه اورست بود چه شد؟ به گفته شان گولیک، پژوهشگر دانشگاه تگزاس: وقتی شهاب سنگ با انرژی ای برابر با هشت میلیارد برابر یک بمب اتمی دوران جنگ جهانی دوم به زمین اصابت کرد، عملاً بخار شد. او توضیح می دهد که این جرم آسمانی به ذراتی بسیار ریز و گرد و غبار تبدیل شد که وارد لایه های بالایی جو شدند و سپس در سراسر زمین باریدند .

شاید تنها بخش شناخته شده از خود شهاب سنگ، تکه ای بسیار کوچک به اندازه یک دانه کنجد باشد که فرانک کایت، زمین شیمی دان دانشگاه کالیفرنیا لس آنجلس، در سال 1998 در نمونه های حفاری شده نزدیک هاوایی کشف کرد. گزارش هایی درباره کشف خرده سنگ های بیشتری در سال 2022 منتشر شد، اما این ادعاها هنوز توسط جامعه علمی تأیید نشده اند. گولیک می گوید: برای یافتن قطعه ای بزرگ تر باید خیلی خوش شانس باشیم. اما اگر چنین اتفاقی بیفتد، دانشمندان می توانند درباره فرآیند شوکی که شهاب سنگ تجربه کرده و فشارها و دماهایی که بر آن وارد شده، اطلاعات دقیق تری به دست آورند .

یکی دیگر از نشانه های باقی مانده، دهانه عظیم برخورد است. این دهانه، به نام چیکشلوب، در شبه جزیره یوکاتان مکزیک قرار دارد و حدود 180 کیلومتر پهنا و 20 کیلومتر عمق دارد. اگرچه طی میلیون ها سال بخش زیادی از آن با رسوب و سنگ پوشیده شده و بخشی نیز در زیر خلیج مکزیک پنهان مانده است، اما هنوز در سطح زمین آثاری چون ردیفی از فروچاله ها در لبه دهانه قابل مشاهده است که در سنگ آهک ضعیف شکل گرفته اند.

برخورد شهاب سنگ تنها به ایجاد دهانه ختم نشد. موجی عظیم همچون سونامی که تقریباً یک کیلومتر ارتفاع داشت، با سرعتی نزدیک به 140 کیلومتر بر ساعت در سراسر اقیانوس ها حرکت کرد. این امواج غول آسا بر بستر دریا اثراتی به جا گذاشتند که به مگاموج مشهورند؛ ساختارهایی به بلندی ساختمان های پنج طبقه که هنوز در اعماق زیر لوییزیانا دیده می شوند. بررسی های لرزه نگاری نشان داده اند که منبع این امواج دقیقاً از سمت دهانه چیکشلوب آمده است.

علاوه بر سونامی، باران های اسیدی، آتش سوزی های جهانی و ابری عظیم از گرد و غبار نیز از پیامدهای برخورد بودند. این ابر غلیظ جلوی رسیدن نور خورشید را گرفت، زمین را به شدت خنک کرد، فرایند فتوسنتز را مختل نمود و زنجیره غذایی را فروپاشاند. برخی دانشمندان از این وضعیت با عنوان زمستان هسته ای یاد می کنند، هرچند درباره مدت دقیق آن اختلاف نظر وجود دارد.

آلن هیلدبرند، دانشمند سیاره ای و استادیار دانشگاه کلگری که در سال 1991 مقاله ای درباره کشف دهانه چیکشلوب منتشر کرد، قدرت این رویداد را چنین توصیف می کند: انرژی آزادشده مانند جنگی هسته ای بود، اما نه یک بار، بلکه ده هزار بار پشت سر هم. او تأکید می کند که این برخورد به سادگی توضیح می دهد چرا بیشتر حیات زمین نابود شد.

هیلدبرند که در آلبرتا کانادا به گفت وگو پرداخته بود، افزود: در همین منطقه لایه ای به ضخامت حدود یک تا دو سانتی متر وجود دارد که از برخورد چیکشلوب باقی مانده و این مواد از شبه جزیره یوکاتان تا اینجا پرتاب شده اند .

به این ترتیب، شهاب سنگی که سرنوشت دایناسورها را تغییر داد، امروز دیگر به شکل یک سنگ عظیم وجود ندارد؛ بلکه نشانه هایش در قالب گرد و غبارهای کیهانی، لایه ای نازک از ایریدیوم، دهانه ای غول آسا در مکزیک و ردپای ویرانی های جهانی در تاریخ زمین باقی مانده است.