به نقل از historydefined، این دوران افراط گرایی دوام نیاورد؛ در قرن هشتم میلادی، بایا توسط ساراچن ها غارت شد و تا سال 1500 آخرین ساکنان آن نیز شهر را ترک کردند. امروزه بخش بزرگی از این شهر باستانی در زیر آب های خلیج ناپل قرار دارد.

بایا در ساحل شمال غربی خلیج ناپل واقع شده و گفته می شود نام آن برگرفته از بایوس ، یکی از همراهان اولیس در اثر هومر است. این شهر بر روی میدان های فلیگرایی قرار دارد؛ منطقه ای با فعالیت شدید آتشفشانی که باعث شکل گیری چشمه های آب گرم شد و شهرت بایا را رقم زد.

برخی معتقدند بایا در ابتدا به عنوان بندری برای شهر کومائه ساخته شد، اما تا پایان دوران جمهوری روم، به مقصدی محبوب برای نخبگان تبدیل شد. چهره هایی چون پومپه، لوکولوس و ژولیوس سزار از مهمانان دائمی آن بودند.

در دوران امپراتوری، آگوستوس بخش زیادی از شهر را خرید. نرون در قرن اول میلادی ویلایی عظیم ساخت و هادریان در سال 134 میلادی در همین شهر درگذشت.

یکی از اقدامات جنجالی کالیگولا نیز در بایا رخ داد؛ طبق نوشته های سوئتونیوس در کتاب دوازده قیصر ، کالیگولا پلی شناور به طول سه مایل از بایا تا پوتئولی ساخت و با ردای طلایی سوار بر اسب از آن عبور کرد.

با گذر زمان، شهر شروع به فرو رفتن در دریا کرد و بسیاری از ساکنان آن را ترک کردند. پس از حمله مسلمانان در قرن هشتم و شیوع مالاریا در سال 1500، باقی مانده مردم نیز گریختند.

بایا بر روی کالدرایی فروریخته با فعالیت های شدید لرزه ای و آتشفشانی قرار دارد. با پر و خالی شدن اتاق های ماگمایی زیرزمینی، زمین دچار فرونشست می شود؛ فرآیندی که به آن برادی سیسم گفته می شود.

بین قرون سوم تا پنجم میلادی، شهر شروع به غرق شدن کرد. تا زمان حمله در قرن هشتم، بخش های پایینی شهر کاملاً زیر آب رفته بودند. امروزه حدود 100 متر از این شهر در زیر خلیج ناپل قرار دارد.

امروزه بایا یکی از مقاصد گردشگری منحصربه فرد است؛ جایی که می توانید شهری باستانی را زیر آب ببینید. این تجربه از طریق غواصی، شنا با ماسک یا قایق های کف شیشه ای ممکن است.

و این فقط بخش زیر آب است اگر علاقه ای به ورود به آب ندارید، می توانید بقایای فوق العاده ای از معماری روم باستان را در خشکی ببینید.

داخل معبد عطارد

گنبد 71 فوتی معبد عطارد

پیش از ساخت پانتئون در رم در سال 128 میلادی، معبد مرکوری به خاطر داشتن بزرگ ترین گنبد جهان شهرت داشت؛ گنبدی با قطر 21.6 متر که بر فراز استخرهای آب سرد حمام های عمومی قرار داشت.

معبد دیانا نیز شاهکاری معماری بود، هرچند امروز نیمه فروریخته است. این بنا برای جذب بخار چشمه های آب گرم طراحی شده بود.

در اعماق دریا، می توانید نیومفئومی را ببینید که توسط امپراتور کلودیوس ساخته شده بود؛ بنایی وقف شده به نیمف ها خدایان کوچک طبیعت در باور رومی ها. مجسمه های این مکان و دیگر آثار کشف شده در موزه بایا نگهداری می شوند.

معبد ونوس نام خود را از تاریخ نگار ناپلی قرن شانزدهم، اسکیپیونه مازلا، گرفته که ادعا کرده مجسمه ای از ونوس را در آنجا یافته است. این ساختمان هشت ضلعی اکنون فاقد برخی دیوارها و سقف خود است.

در سراسر منطقه، بقایای حمام های عمومی و خصوصی دیده می شود؛ حمام هایی که شهرت بایا را رقم زدند. مهندسان رومی با طراحی سیستم پیچیده ای از اتاق ها و کانال ها، آب گرم چشمه ها را به این سوناها هدایت می کردند. رومی ها از حمام ها برای آرامش و درمان بیماری ها استفاده می کردند روشی که از پزشک یونانی، آسکلیپیادس، الهام گرفته شده بود.

در ارتفاعات مشرف به دریا، ویلای آمبولاتیو قرار دارد؛ مجموعه ای از شش باغ متصل به وسیله پله ها. بیشتر سازه ها از بین رفته اند، اما احتمالاً افراد ثروتمند و بانفوذ در این منطقه زندگی می کردند.

بخش سوساندرا نیز بسیار جالب است، زیرا هنوز مشخص نیست رومی ها چگونه از آن استفاده می کردند. مانند ویلای آمبولاتیو، این بخش شامل تراس های متصل به هم است که ممکن است محل اسپا، هتل یا ویلا بوده باشد. برخی حتی معتقدند که این مکان محل ملاقات نرون با ناوگان میسنو بوده است.

اگر روزی به ایتالیا سفر کردید، شهر غرق شده ی بایا مقصدی فوق العاده برای بازدید خواهد بود. شاید آثار آن مانند پمپیی حفظ نشده باشند، اما تجربه دیدن شهری باستانی در زیر آب، آن هم با چنین تاریخ جذابی، بی نظیر است.