به نقل از فرادید، این گورستان که بین سال های 2005 تا 2007 کاوش شد، بیش از 800 گور خاکستر مردگان مربوط به حدود 850 تا 400 پیش از میلاد را در خود جای داده است. در میان آن ها، گور شماره 543 یکی از برجسته ترین هاست. درون این گور چندین ظرف سفالی کشف شد که هرکدام بقایای انسانی را در خود داشتند.

اما شگفت انگیزترین یافته، 17 قطعه از پوسته ی بیرونی نوعی سوسک سبز رنگ به نام Phyllobius viridicollis بود که به دقت درون ظرف جای داده شده بودند. دوازده قطعه کامل از بخش سپرمانند پشت این سوسک و پنج قطعه شکسته دیگر باقی مانده بود که برخی از آن ها به شکل رشته ای روی ساقه علف قرار گرفته بودند؛ شبیه به نوعی گردنبند یا زیورآلات تدفینی.

نکته مهم این است که بخش های بدن سوسک ها تز جمله سر، پا و شکم با دقت از هم جدا شده بودند؛ نشانه ای روشن از آماده سازی عمدی برای ساخت زیور. قرار گرفتن چند قطعه به شکل رشته ای نیز تأیید می کند که احتمالاً این قطعات به چیزی شبیه به گردنبند تبدیل شده اند و شاید ویژه همین مراسم تدفین ساخته شده بودند.

مهره های سوسکی گردنبند در گوشه ای از یک ظرف یافت شده در مقبره دیده می شوند

به گفته دکتر آگاتا هالوژکو، سرپرست پژوهش، ماندگاری چنین بقایای ظریف آلی پس از دو هزار سال به دلیل فرایندی طبیعی ممکن شد: خوردگی سنجاق مفرغی ترکیبات مسی آزاد کرده و این مواد در مواد آلی اطراف نفوذ کرده و پوسته سوسک ها را حفظ کرده بودند. همین فرایند، همراه با کاوش دقیق و تحلیل میکروسکوپی، امکان مطالعه این اثر نادر را فراهم کرد.

حضور این گونه سوسک که معمولاً از ماه مه تا ژوییه در اروپا ظاهر می شود، همراه با رد گرده قاصدک که از آوریل تا اوت گل می دهد، نشان می دهد که تدفین کودک به احتمال زیاد در اواخر بهار یا اوایل تابستان انجام شده است. این داده ها نگاهی نادر به جنبه های فصلی آیین های تدفینی پیشاتاریخی ارائه می دهند.

استفاده نمادین از حشرات در زیورآلات پیشینه ای گسترده دارد. در گزارش های مردم نگاری درباره قوم هوتسول در اوکراین غربی و رومانی شمالی آمده که گردنبندهایی از سوسک های براق برای حفاظت دختران ساخته می شد. در دوره ویکتوریا نیز استفاده از بال های سوسک در جواهرات و پارچه ها رایج بود و به خاطر درخشش زیبا ارزشمند شمرده می شد.

تصویر بزرگنمایی شده از مهره های یافت شده در مقبره

گرچه معنای دقیق این زیور برای جامعه دومسواف ناشناخته است، اما چنین نمونه هایی نشان می دهد که حشرات هم به دلیل زیبایی و هم به خاطر بار نمادین و جادویی مورد توجه بودند. از آنجا که حشرات اغلب نماد دگرگونی و گذرایی زندگی هستند، کاربردشان در تدفین یک کودک می تواند معنایی عمیقاً معنوی داشته باشد.

از آن جا که پوسته حشرات بسیار ظریف است، زیورآلات ساخته شده از آن ها به ندرت در شواهد باستان شناسی باقی می مانند. بیشترشان تنها چند ماه یا سال پس از دفن نابود می شوند. به همین دلیل، کشف دومسواف استثنایی است و برای نخستین بار نشانه ای مستقیم از آیین ها و سنت های گذرای جوامع باستانی را نشان می دهد.

یافته دومسواف یادآور این حقیقت است که جوامع پیشاتاریخی معنا و هویت خود را تنها با ابزار ماندگار چون مفرغ و سفال بیان نمی کردند. حتی اشیای گذرا و ظریفی مانند گردنبندهای ساخته شده از پوست سوسک نیز در آیین های زندگی، مرگ و یادمان نقشی مهم ایفا می کردند.

جالب اینکه نمونه های مشابهی در دیگر نقاط جهان هم دیده شده است. چندی پیش باستان شناسان در کره جنوبی تاجی 1400 ساله متعلق به دوره شیلا را یافتند که با بال های سوسک های جواهرنشان تزیین شده بود.