در اواخر دوران اوج مایکل جردن در NBA، او به جایگاه بی‌نظیری که در بسکتبال به دست آورده بود، آگاه بود. جردن به خوبی می‌دانست که چهره اصلی لیگ و شاید بهترین بازیکن تمام دوران‌ها شده است، اما در عین حال اذعان داشت که جایگزین کردن او کار آسانی نیست.

جردن در مصاحبه‌ای در سال 1998 گفت که تنها دو بازیکن جوان آن زمان، کوبی برایانت و گرنت هیل، پتانسیل لازم برای جانشینی او را دارند: شنیدم بعضی‌ها من را  شناخته‌شده‌ترین ورزشکار می‌دانند. به نظر می‌رسد همین‌طور باشد. اما راستش را بخواهید، این وضعیت خیلی بیشتر از آنچه انتظار داشتم ادامه پیدا کرده است. ماندن در مقام یک الگوی مثبت برای مدت طولانی، فرسوده‌کننده است و بخشی از وجودت را می‌گیرد. امیدوار بودم این فشار کم شود، اما حالا خیلی عمیق شده و مسئولیتی است که همچنان ادامه دارد.

او ادامه دادبازیکنان دیگری را می‌بینم که می‌توانند بخشی از این مسئولیت را به دوش بکشند؛ گرنت هیل، و تا حدی کوبی برایانت. اما همچنان بیشتر این بار، روی دوش من است.

از نظر مهارت‌های فردی، انتخاب جردن بی‌دلیل نبود. برایانت و هیل هر دو بازیکنانی انفجاری، پرانرژی و کاریزماتیک بودند؛ ویژگی‌هایی که می‌توانستند آن‌ها را به ستاره‌های جهانی تبدیل کند. با این حال، برایانت و هیل هیچ‌گاه برچسب «مایکل جردن بعدی» را نپذیرفتند.

کوبی برایانت درباره این مقایسه‌های مداوم می‌گفت: در ابتدا قدردان این حرف‌ها بودم، اما بعد از مدتی خسته‌کننده شد. در نهایت این مقایسه‌ها از بین رفت چون من هویت خودم را پیدا کردم.

گرنت هیل نیز گفت: تمام کاری که می‌توانی انجام دهی این است که بهترین بازیکنی باشی که می‌توانی، بدون اینکه به این مقایسه‌ها فکر کنی. این موضوع بیشتر یک وسواس رسانه‌ای است.

با گذشت زمان مشخص شد که هیچ بازیکنی واقعاً جایگزین جردن نشده است. هرچند ستاره‌های بزرگی وارد NBA شدند، اما تنها یک مایکل جردن وجود دارد.

جردن رکوردهایی دارد که همچنان بی‌رقیب مانده‌اند، از جمله 10 عنوان بهترین گلزن NBA، شش قهرمانی بدون هیچ شکست در فینال‌ها و هرگز نرفتن به بازی هفتم در فینال‌ها.

او همچنین اولین بازیکنی بود که همزمان جایزه MVP و بهترین مدافع سال را در یک فصل به دست آورد؛ رکوردی که بعدها تنها حکیم اولجوون و یانیس آنتتوکومپو به آن دست یافتند.

انتهای پیام/