سخنگوی وزارت امور خارجه گفت: ما به‌وضوح اعلام کردیم که از کاهش سطح روابط دیپلماتیک با استرالیا خشنود نیستیم. ما از دهه 1960 رابطه دیپلماتیک محترمانه‌ای با استرالیا داشته‌ایم، اگرچه موارد زیادی از رفتارهای ناصواب از سوی دولت استرالیا وجود داشته است.

به گزارش سیاست خارجی ایرنا، «اسماعیل بقایی» سخنگوی وزارت امور خارجه در گفت‌وگو با با شبکه تلویزیونی 9 استرالیا که 12 شهریورماه انجام شد، گفت: «به‌وضوح اعلام کردیم که از کاهش سطح روابط دیپلماتیک با استرالیا خشنود نیستیم. ما از دهه 1960 رابطه دیپلماتیک محترمانه‌ای با استرالیا داشته‌ایم، اگرچه موارد زیادی از رفتارهای ناصواب از سوی دولت استرالیا وجود داشته است. می‌توانم مثال‌هایی برای شما بیاورم. با وجود این، ما به روابط دوجانبه با استرالیا اهمیت می‌دهیم، همان‌طور که برای روابط دیپلماتیک با سایر کشورها اهمیت قائلیم.»

بسیار متشکرم که در برنامه 60 دقیقه حضور یافتید. در ابتدا بفرمایید واکنش دولت ایران به اخراج سفیر چیست؟

این موضوع تأسف‌بار است. ما معتقدیم اقدام دولت استرالیا ناموجه بود. ما به روابط‌مان با استرالیا اهمیت می‌دهیم. از سال 1968 که روابط دیپلماتیک خود را با استرالیا برقرار کردیم، رابطه‌ای محترمانه با استرالیا داشتیم. فکر می‌کنم مردم استرالیا در افکار عمومی ایران جایگاه خوبی دارند. تصمیم دولت استرالیا برای کاهش سطح روابط دیپلماتیک ما ناموجه و غیرمترقبه بود.

دولت شما چه توضیحی برای این اخراج دریافت کرده است؟

آن‌ها به ما گفتند که به دلیل دخالت ایران در عملیاتی به‌اصطلاح یهودستیزانه علیه یهودیان در استرالیا، تصمیم به کاهش سطح روابط گرفته‌اند. آن‌ها صراحتاً اعلام کردند که این موضوع ارتباطی با سفارت یا سفیر ما ندارد. با وجود این، این اتهام را علیه ایران مطرح کردند. ما صراحتا اعلام کردیم این اتهام بی‌اساس و پوچ است.

این اولین بار از زمان جنگ جهانی دوم است که استرالیا سفیر کشوری را اخراج می‌کند. مشخص است که این تصمیم را ناگهانی نگرفته‌اند. آیا فکر می‌کنید این اقدام روابط دیپلماتیک بین استرالیا و ایران را به‌طور کامل قطع کرده است؟

ما متوجه هستیم که این اولین بار است که دولت استرالیا چنین اقدامی انجام داده است. به همین دلیل معتقدیم این اقدام کاملاً غیرموجه بود، زیرا همان‌طور که گفتم اساسا یهودستیزی هیچ جایی با فرهنگ، تاریخ یا دین ما ندارد. هیچ‌کس در ایران نمی‌تواند باور کند که این اتهام مبنایی در واقعیت داشته باشد. این صرفاً یک جعل است. ما تحلیل خودمان را درباره اینکه چرا دولت استرالیا چنین اتهامی را علیه ایران مطرح کرده، داریم.

خوب، تحلیل شما چیست؟

شما فکر می‌کنید این تصادفی است که کمتر از 10 روز پس از نامه تند و توهین‌آمیز بنیامین نتانیاهو به نخست‌وزیر آلبانیزه و دادن نوعی اولتیماتوم به او برای اقدام علیه یهودستیزی، دولت استرالیا تصمیم به قطع روابط دیپلماتیک با ایران گرفت؟

همه ما می‌دانیم که مردم استرالیا از نسل‌کشی در فلسطین ناراحت و خشمگین هستند. ظرف یک ماه گذشته، مردم استرالیا در ملبورن، سیدنی و شهرهای دیگر برای اعتراض علیه جنایات ارتکابی در سرزمین‌های فلسطینی به خیابان‌ها آمدند. البته رژیم اسراییل از این موضوع خوشش نیامد. آن‌ها نخست‌وزیر استرالیا را به ضعیف‌بودن متهم کردند و تا 23 سپتامبر به او مهلت دادند تا در مورد یهودستیزی اقدامی انجام دهد. فکر می‌کنم برخی افراد در دولت استرالیا تصمیم گرفتند ساده‌ترین راه را برای خشنودکردن یا باج‌دهی به بنیامین نتانیاهو برگزینند و آن چیزی نبود جز متهم کردن ایران به یهودستیزی.

خوب، بیایید به اتهامات اصلی علیه تهران، یعنی دولت شما، بپردازیم. آژانس‌های اطلاعاتی استرالیا می‌گویند شواهد معتبری دارند که ایران پشت تأمین مالی و سازماندهی دو اقدام خشونت‌آمیز یهودستیزانه، یعنی حملات آتش‌سوزی به کنیسه اسراییل در ملبورن و یک رستوران بوده است. آیا این درست است؟

فکر می‌کنم این همان کنیسه‌ای است که عموما به‌عنوان مخالف سیاست‌های اسراییل شناخته می‌شود. این‌ها همان یهودیانی هستند که مخالف سیاست نسل‌کشی اسراییل در سرزمین‌های فلسطینی هستند. چرا ایران باید تصمیم به حمله به این کنیسه بگیرد؟ این [اتهام] پوچ است. ثانیا، فکر می‌کنم این همان سازمان اطلاعاتی استرالیا (ASIO) است که در سال 2003 سعی کرد به شیوه‌ای مشابه اطلاعاتی را جعل کند تا ادعای وجود تسلیحات کشتار جمعی در عراق را توجیه کند، چون می‌خواستند استرالیا را به جنگ آمریکا علیه عراق بکشانند. حالا همه می‌دانند که اتهام وجود تسلیحات کشتار جمعی در عراق کاملاً بی‌اساس و نادرست بوده است.

شما به آژانس‌های اطلاعاتی استرالیا اشاره کردید. به من گفته شده که آن‌ها مسیر مالی را بین استرالیا و تهران و افراد کلیدی در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ردیابی کرده‌اند. درباره این چه می‌گویید؟

آن‌ها هیچ مدرکی برای چنین اتهامی ارائه نکرده‌اند و ما این اتهام را قاطعانه رد کرده‌ایم. ضمناً به خاطر داشته باشید که موساد با ASIO در این مورد همکاری داشته است. آن‌ها اعتراف کرده‌اند که آژانس اطلاعاتی استرالیا از داده‌های ارائه‌شده توسط موساد برای به‌اصطلاح افشای این توطئه استفاده کرده است. این مثل این است که کسی مدعی شود برای کشف رد پای قاچاق زنان از جفری اپستین مشورت گرفته است؛ همه می‌دانند که موساد در تلاش است اطلاعات جعلی علیه ایران تولید کند و روابط دیپلماتیک ما را با شرکا، دوستان و سایر کشورها تخریب کند.

همین واقعیت که موساد منبع ارائه‌دهنده اطلاعات مربوط به ادعای یهودی‌ستیزی علیه ایران بوده، گواه دیگری است که نشان می‌دهد این یک عملیات فریب بوده که توسط آژانس جاسوسی اسراییل سازماندهی شده تا توجه را از مسئله اصلی در منطقه ما و در سطح جهانی منحرف کند. مسئله اصلی در منطقه ما نسل‌کشی است که در دو سال گذشته ادامه داشته و این واقعیت که حتی مردم استرالیا، در آن سوی جهان، آن‌قدر خشمگین شده‌اند که به اعتراض پرداخته و خواستار توقف این نسل‌کشی وحشتناک شده‌اند، بسیار معنادار است.

شما مسئولیت ایران را انکار می‌کنید. آیا حداقل این حملات یهودستیزانه را محکوم می‌کنید؟

همان‌طور که گفتم، تاریخ همزیستی ایران با یهودیان، مسیحیان و زرتشتیان نیازی به توضیح من یا هر مقام رسمی دیگری ندارد. شما می‌توانید به تهران و شهرهای دیگر بیایید و به کنیسه‌های ما بروید بدون اینکه حتی نیاز باشد از ایکس ری عبور کنید. چون آن‌ها اینجا احساس امنیت می‌کنند. فراموش نکنید که ما با اسراییل در حال جنگ هستیم. آن‌ها به ما حمله کردند. آن‌ها جنگ تجاوزکارانه‌ای علیه ایرانیان تحمیل کردند. با وجود این می‌توانید تصور کنید که یک مورد تعرض، حتی یک تعرض کلامی، علیه یهودیان هموطن ما رخ نداده است؟ این نشان می‌دهد که ایرانیان با ابتنای بر تاریخ غنی خود آموخته‌اند که با همه ادیان همزیستی مسالمت‌آمیز داشته باشند. بنابراین، ما قاطعانه هرگونه عملیات این‌چنینی را رد می‌کنیم. یهودستیزی در تاریخ، دین یا رویکرد سیاسی ایران هیچ جایگاهی نداشته است.

شما می‌گویید استرالیا قربانی توطئه موساد شده است، اما استرالیا، مانند آمریکا و کانادا، قصد دارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی را به‌ فهرست گروه های تروریستی وارد کند.

فکر می‌کنم این که ایالات متحده علیه ایران اقدامی انجام داده، به این معنا نیست که ضرورتا منطقی، قانونی یا عادلانه است. تاریخ خصومت ایالات متحده علیه مردم ایران برای همه روشن است. البته تأسف‌بار است که دیگران از رویکرد آمریکا تبعیت کنند. به‌خاطر داشته باشید که این همان ایالات متحده است که با اتهام وجود تسلیحات کشتار جمعی جنگ تجاوزکارانه‌ای علیه عراق آغاز کرد و متأسفانه برخی کشورهای غربی دیگر نیز از آن پیروی کردند. بنابراین، این که ایالات متحده چیزی گفته، به این معنا نیست که درست یا عادلانه است.

شما به سؤالم پاسخ ندادید، سپاه پاسداران دقیقاً چه کاری انجام می‌دهد، با توجه به اینکه آژانس‌های بین‌المللی معتقدند سپاه مسئول بسیاری از حملات است؟

چه کسی این ادعا را مطرح کرده است؟ وقتی از آژانس‌های بین‌المللی صحبت می‌کنید، فکر می‌کنم به آژانس‌های اطلاعاتی آمریکا یا موساد یا مشابه اشاره دارید. من به شما می‌گویم که ما با رژیم اسراییل در حال جنگ هستیم. اقدامات خصمانه ایالات متحده علیه ایران سابقه طولانی دارد؛ حتی به سال 1953 بازمی‌گردد، زمانی که ایالات متحده و بریتانیا کودتایی علیه دولت ملی منتخب ما ترتیب دادند.

سپاه پاسداران بخشی از نیروهای مسلح رسمی ما است و با قدرت و توانمندی آنها از تمامیت ارضی، حاکمیت ملی و عزت ملی ما در برابر دشمنانمان دفاع می‌کنیم. آنها مسئول دفاع از سرزمین و مردم ایران در برابر هر دشمنی است.

شما پرسیدید چه کسی این را می‌گوید؟ این حملات در آفریقا، اروپا، آسیا و در بریتانیا گزارش شده است، تنها در بریتانیا تا 20 مورد در سال 2015 گزارش شده است.

همان‌طور که گفتم، این ادعا کاملاً نادرست است. ببینید، این [اتهام‌زنی] بخشی از کارزار [تولید و نشر] اطلاعات نادرست و گمراه‌کننده است که توسط آمریکا و اسراییل علیه ایران ترویج می‌شود. این بخشی از پروژه ایران‌هراسی است، چون آن‌ها می‌دانند که سپاه پاسداران نیروی قدرتمندی در برابر دشمنان ایران است.

مقامات استرالیا گزارش داده‌اند که جامعه ایرانیان مقیم استرالیا به‌طور منظم تحت نظر و آزار قرار می‌گیرند. آیا این هم نادرست است؟

کاملاً نادرست است. احتمالا منظور شما به یکی از مصاحبه‌های اخیر ABC با یکی از افرادی که در «ایران اینترنشنال» کار می‌کند باشد. این شبکه در ایران عموما به‌عنوان بلندگوی رژیم اسراییل شناخته می‌شود. آن‌ها سعی دارند توجیهاتی برای تصمیم دولت استرالیا برای کاهش سطح روابط با ایران بتراشند. این ادعا اساساً نادرست است. ما جامعه بزرگ ایرانی-استرالیایی در استرالیا داریم. ما آن‌ها را هموطنان عزیز خود می‌دانیم. ضمناً کاهش سطح روابط دیپلماتیک، بر وضعیت خدمات‌دهی به آنها هم تأثیر منفی می‌گذارد، زیرا خدمات کنسولی که باید به‌طور معمول و متعارف به شهروندان ما در استرالیا ارائه شود، به دلیل تصمیم دولت استرالیا برای کاهش سطح روابط دیپلماتیک تا حدی مختل خواهد شد.

شما به ایرانیان استرالیایی اشاره کردید؛ برخی از این افراد گزارش داده‌اند که مورد آزار و نظارت قرار گرفته‌اند. درباره این چه می‌گویید که دولت ایران این کار را در استرالیا انجام می‌دهد؟

همان‌طور که گفتم، ما هرگونه گزارش یا اتهام مبنی بر نظارت یا رصد ایران بر شهروندانمان در استرالیا را قاطعانه رد می‌کنیم. این نادرست است.

ایران قول اقدام متقابل در پاسخ به اخراج سفیر را داده است. این اقدام متقابل چه شکلی خواهد داشت؟

ما به‌وضوح اعلام کردیم که از کاهش سطح روابط دیپلماتیک با استرالیا خشنود نیستیم. ما از دهه 1960 رابطه دیپلماتیک محترمانه‌ای با استرالیا داشته‌ایم، اگرچه موارد زیادی از رفتارهای ناصواب از سوی دولت استرالیا وجود داشته است. می‌توانم مثال‌هایی برای شما بیاورم. با وجود این، ما به روابط دوجانبه با استرالیا اهمیت می‌دهیم، همان‌طور که برای روابط دیپلماتیک با سایر کشورها اهمیت قائلیم. وظیفه دیپلمات‌ها و وزارت امور خارجه، تعامل با دیگر کشورها برای ترویج روابط دوستانه بین مردم‌مان است. روابط مردم با مردم برای ما بسیار مهم است. کاهش سطح روابط دیپلماتیک تصمیم ما نبود اما ناکزیر به اقدام متقابل شدیم. ما سفارت استرالیا در تهران را نبسته‌ایم و همچنان از بازنگری در این تصمیم توسط استرالیا به دلایلی که ذکر کردم استقبال می‌کنیم.

چه تضمینی می‌توانید به اتباع استرالیایی که در حال حاضر در ایران هستند بدهید؟ آیا آن‌ها در امان هستند؟

سوال شما موضوعیت ندارد. البته که هستند.

درباره دو تبعه استرالیایی که در زندان‌های ایران هستند چطور؟ چه تضمینی برای امنیت آن‌ها می‌توانید بدهید؟

هر کسی که مرتکب جرم یا کار خلافی شود، همان‌طور که در کشور شما و دیگر کشورها معمول است، باید در برابر دادگاه‌های صالحه محاکمه شود. نباید بر اساس دین، ملیت یا هر تفاوت دیگری تبعیضی وجود داشته باشد. هر کسی که متهم به ارتکاب جرمی باشد، طبق قوانین تحت محاکمه و دادرسی قرار می‌گیرد.

شما می‌گویید استرالیا تحت تأثیر موساد، دولت اسراییل و ایالات متحده عمل کرده است. صرف‌نظر از این موضوع، آیا نگران نیستید که ایران روزبه‌روز منزوی‌تر می‌شود؟

خیر. اینکه یک یا دو کشور به دلیل ائتلاف یا تعهدشان به ایالات متحده تصمیم به کاهش روابط دیپلماتیک بگیرند، به این معنا نیست که ایران منزوی شده است. ما روابط بسیار پویایی با همسایگانمان داریم. تصور کنید چه اتفاقی پس از حمله اسراییل و ایالات متحده به ایران افتاد. این یک اقدام تجاوزکارانه بود که توسط دوستان ما در منطقه و در سطح جهانی محکوم شد. رییس‌جمهور ما در حال حاضر در پکن برای حضور در اجلاس سازمان همکاری شانگهای حضور دارد. ما همچنین روابط بسیار خوبی با کشورهای دیگر داریم و مشتاقیم روابط خود را بر اساس احترام و منافع متقابل با هر کشوری در جهان توسعه دهیم.

برای اینکه ایران بتواند در کنار اسراییل به‌طور مسالمت‌آمیز زندگی کند، چه چیزی لازم است؟

ما در منطقه خودمان، به‌عنوان کشوری که میراث‌دار تمدنی بسیار غنی و تاریخی است، در 200 سال گذشته به هیچ کشوری تعرض نکرده‌ایم. کافی است به تاریخ ما نگاه کنید.

مشکل رژیم اسراییل ناشی از نحوه شکل‌گیری آن، رفتارهای آن و سیاست‌هایشان است از جمله به این دلیل که بر پایه اشغال سرزمین‌ ملتی دیگر شکل گرفته است. کافی است به آنچه طی دو سال اخیر در حال وقوع است بنگرید - به اتفاقات هشت دهه گذشته اشاره نمی‌کنم. ببینید آن‌ها چه بر سر فلسطینی‌ها و منطقه آورده‌اند! آیا این ایران است که سرزمین‌های دو کشور دیگر را اشغال کرده است!؟ آیا ایران است که روزانه سوریه، لبنان، یمن و دیگر کشورها را بمباران می‌کند!؟ آیا ایران به اسراییل حمله کرد!؟ یا برعکس!؟

خیلی ضروری است که افکار عمومی غرب متوجه واقعیت‌ها باشند و هر چیزی که از رسانه‌های جریان اصلی می‌شنوند را به‌عنوان حقیقت مسلم فرض نکنند. واقعیت موجود این است که رژیم اسراییل سرزمین‌ فلسطین را اشغال کرده و علیه فلسطینی‌ها مرتکب جنایات شنیع شده است. آن‌ها به‌وضوح اعلام کرده‌اند که دولت فلسطینی در ذهنیت آن‌ها جایی ندارد. آن‌ها از اسراییل بزرگ صحبت می‌کنند، به این معنا که می‌خواهند سرزمین‌های بسیاری از کشورهای همسایه را اشغال کنند. بنابراین، به‌جای پرسیدن از ایران، فکر می‌کنم باید این سؤال را از رژیم اسراییل بپرسید و خواستار توقف نسل‌کشی در فلسطین و جنایات و تجاوزاتشان علیه دیگر کشورهای منطقه شوید.

اما آیا شما، به‌عنوان سخنگوی دولت ایران، حق موجودیت اسراییل را به رسمیت می‌شناسید؟

همان‌طور که گفتم، موضع ما بسیار روشن است. موضع ما یک موضع اصولی است.

حتی اگر به سوابق موضع ایران قبل از انقلاب، به سال 1948، زمانی که قطعنامه تقسیم - قطعنامه 181- در مجمع عمومی سازمان ملل تصویب شد توجه کنید، نماینده ایران در آنجا علیه تبعات تأسیس چنین موجودیتی با بی‌توجهی به حقوق مردم فلسطینی‌ هشدار داد. هنوز هم موضع ما این است که بیایید یک همه‌پرسی برگزار کنیم، یعنی یک روش دموکراتیک برای تصمیم‌گیری درباره سرنوشت فلسطین. همه ساکنان اصلی فلسطین شامل یهودیان، مسیحیان و مسلمانان باید بتوانند در یک همه‌پرسی آزاد برای تصمیم‌گیری درباره نظام حکومتی که باید بر سرزمین‌ تاریخی فلسطین حاکم باشد، شرکت کنند.

این خیلی شبیه به «نه» به نظر می‌رسد...

چرا این‌طور فکر می‌کنید؟ شما از یک دموکراسی لیبرال می‌آیید. چرا وقتی ایران از همه‌پرسی با مشارکت همه یهودیان، مسیحیان و مسلمانان، که هر فردی یک رأی برابر داشته باشد، صحبت می‌کند، فکر می‌کنید این عملی نیست یا به معنای پاسخ منفی است؟ اجازه دهید به شکل دیگری بیان کنم. آیا فکر می‌کنید مردم فلسطین حق تعیین سرنوشت دارند یا خیر؟ و می‌دانید که حق تعیین سرنوشت تحت منشور سازمان ملل به رسمیت شناخته شده و یکی از حقوق بنیادین بشر در حقوق بین‌الملل است؟

نظر من اینجا موضوعیت ندارد اما نظر دولت استرالیا این است که زمان به رسمیت شناختن دولت‌ فلسطین فرا رسیده است. اما اجازه دهید ادامه دهیم، چون زمان کوتاه است. دونالد ترامپ می‌گوید تأسیسات هسته‌ای ایران نابود شده است. ارزیابی شما از میزان خسارت چیست؟

این موضوع بسیار پیچیده و فنی است و سازمان انرژی اتمی ما همچنان در حال ارزیابی میزان خسارت وارده به تأسیسات ما است. اما جدای از این، فکر می‌کنم اعتراف رییس‌جمهور آمریکا به حملاتشان به این معناست که آن‌ها آشکارا به اعمال مجرمانه‌ای که علیه ایران مرتکب شده‌اند اعتراف می‌کنند. و این امر مسئولیت بین‌المللی آن‌ها را برای این اقدام خلاف سنگین‌تر می‌کند، زیرا آن‌ها می‌دانند کاری که انجام داده‌اند ظالمانه و غیرقانونی بوده و با وجود این، به حمله به کشور ما افتخار می‌کنند. شرم‌آور است.

باید ارزیابی‌ای از میزان خسارتی که ایران متحمل شده وجود داشته باشد. چه میزان خسارت دیده است؟

البته که خسارت دیده است اما من می‌گویم به‌جای پرسیدن درباره شدت خسارت، افکار عمومی و رسانه‌های جریان اصلی باید نگران پیامدهای چنین نقض آشکار قوانین بین‌المللی و افتخار کردن به چنین اقدام غیرقانونی توسط ایالات متحده و رژیم اسراییل علیه ایران باشند.

فرانسه، آلمان و انگلیس و فرانسه می‌گویند تحریم‌های سخت‌گیرانه‌ای علیه ایران اعمال خواهند کرد مگر اینکه تهران محل مواد هسته‌ای خود را اعلام کند. پاسخ شما چیست؟

این هم یکی دیگر از نمونه‌های یک مطالبه غیرمنطقی است؛ هر سه کشوری که شما به آن‌ اشاره کردید، بخشی از توافق هسته‌ای با ایران بوده‌اند. آن توافق که منضم به یک قطعنامه اجماعی شورای امنیت سازمان ملل است همچنان موجود است. با وجود این، آنها به‌جای انتقاد از اسراییل و ایالات متحده به‌خاطر نقض فاحش یک قطعنامه‌ شورای امنیت سازمان ملل، ایران را به‌خاطر ابهام در محل این مواد [غنی‌شده] تحت فشار قرار می‌دهند. مواد ما در همان مکانی بودند که مورد حملات غیرقانونی ایالات متحده و رژیم اسراییل قرار گرفت. این کشورها [آلمان، فرانسه، انگلیس] باید به‌عنوان دولت های مستقل، مسئولانه عمل می‌کردند. آن‌ها باید چنین حملاتی را محکوم می‌کردند، نه اینکه حالا از ایران درباره محل مواد سؤال کنند. در نطر داشته باشید که تأسیسات ما 24 ساعته تحت نظارت دقیق آژانس بین‌المللی انرژی اتمی بوده است. این اولین بار است که تأسیسات هسته‌ای صلح‌آمیز یک کشور عضو معاهده منع گسترش تسلیحات هسته‌ای (NPT) توسط دو رژبم مسلح به تسلیحات هسته‌ای مورد حمله قرار می‌گیرد. این ضربه بزرگی به معاهده منع اشاعه، به حاکمیت قانون و به همه اصول اساسی که ما به‌عنوان تمدن انسانی به آن‌ها افتخار می‌کنیم، بوده است. به عبارت دیگر، نباید این را ساده‌سازی کرد و به‌عنوان حمله‌ای توسط ایالات متحده و اسراییل به چیزی که آن‌ها خطرناک می‌دانستند، تقلیل داد. هیچ قاعده حقوقی یا منطقی وجود ندارد که چنین حملاتی را علیه یک دولت مستقل مجاز بداند.

در پایان، اگر آنتونی آلبانیزه، نخست‌وزیر ما، روبه‌روی شما نشسته بود، به او چه می‌گفتید؟

باید به مردم خود افتخار کنید، زیرا مردم شما انسان‌های باوجدانی هستند که علیه جنایاتی که در منطقه ما در حال وقوع است اعتراض می‌کنند. آن‌ها علیه جنایاتی که نه فقط با بمباران بلکه با گرسنگی دادن، همنوعان ما را می‌کشند، اعتراض کردند. پس به‌جای باج‌دهی به رژیم اسراییل به خاطر اولتیماتوم آن رژیم، لطفاً به خواست و وجدان مردم خود تکیه کنید و سعی کنید در سمت درست تاریخ بایستید.

می‌توانم یک سؤال دیگر بپرسم؟ ایران چه برنامه‌ای برای رابطه با استرالیا دارد؟

ببینید، این دولت استرالیا بود که تصمیم به کاهش سطح روابط دیپلماتیک گرفت. ایران این ماجرا را شروع نکرد. همان‌طور که گفتم، ما به روابط دیپلماتیک خود با هر کشوری، از جمله استرالیا، اهمیت می‌دهیم. بنابراین، این به دولت استرالیا بستگی دارد که تصمیم بگیرد چه چیزی واقعاً به نفع ملتشان است. می‌دانم که بخش کنسولی سفارت ما در استرالیا هنوز فعال است و ما از این بابت خشنودیم، زیرا می‌توانیم خدمات لازم را به جامعه ایرانیان آنجا ارائه دهیم. ما صرفاً به آنچه استرالیا شروع کرد پاسخ متقابل دادیم و البته در واکنش به اقدام آن‌ها خویشتنداری کردیم.