به نقل از ایرنا، دانشمندان دانشگاه باث در انگلیس از توسعه یک آزمایش مغزی به نام فَست بال (Fastball) خبر داده اند که با تحلیل امواج مغزی، نشانه های هشداردهنده آلزایمر را بسیار زودتر از روش های کنونی تشخیص می دهد.

در این آزمایش که نوعی الکتروانسفالوگرافی/ نوار مغزی (EEG) است، سِنسورهای کوچکی روی پوست سر نصب می شود و هنگامی که فرد مشغول تماشای تصاویری روی صفحه نمایش است، فعالیت الکتریکی مغزی وی اندازه گیری می شود.

این روش، مشکلات حافظه را با تحلیل پاسخ های خودکار و ناخودآگاه مغز به تصاویری که فرد قبلاً دیده است، شناسایی می کند.

در یک کارآزمایی کوچک که با همکاری دانشگاه بریستول انجام شد، این آزمایش توانست به طور خاص افرادی را که از اختلال شناختی خفیف (MCI) از افراد سالم و کسانی که نوع غیر حافظه ای این اختلال را دارند، متمایز کند. افراد مبتلا به اختلال شناختی خفیف عمدتاً دچار مشکلاتی در حافظه، تفکر یا زبان هستند. این مشکلات معمولاً به اندازه ای شدید نیستند که مانع از انجام فعالیت های روزانه آن ها شود؛ اما این افراد در معرض خطر بالای ابتلا به آلزایمر هستند.

جورج استوثارت (George Stothart)، عصب شناس شناختی دانشگاه باث و از توسعه دهندگان این آزمون گفت: این نشان می دهد که سنجش غیرفعال جدید ما برای حافظه، که به طور خاص برای تشخیص بیماری آلزایمر ساخته شده است، می تواند نسبت به افرادی که در معرض خطر بسیار بالایی قرار دارند اما هنوز شناسایی نشده اند، حساس باشد.

نکته حائز اهمیت این است که این آزمایش نمی تواند با قطعیت مشخص کند که چه کسی حتماً به آلزایمر مبتلا خواهد شد. با این حال، در صورت تأیید در مطالعات گسترده تر، می تواند به پزشکان کمک کند تا به طور زودهنگام بیماران پرخطر را ارزیابی کرده و افرادی را که بیشترین سود را از داروهای جدیدی مانند دونانمَب (donanemab) و لِکانمَب (lecanemab) می برند، شناسایی کنند. همچنین یک مزیت بزرگ این روش، امکان انجام آن در خانه بیماران است که اضطراب ناشی از حضور در محیط های درمانی را کاهش می دهد.

این یافته می تواند به شناسایی افرادی که بیشترین بهره را از داروهای جدید می برند، کمک شایانی کند.

پروفسور ولادیمیر لیتواک (Vladimir Litvak) از دانشگاه کالج لندن این پژوهش را گامی اولیه به سوی توسعه یک آزمون کاربردی در محیط بالین خواند و افزود: گام بعدی حیاتی، تعیین این است که آیا این آزمایش می تواند پیش بینی کند که وضعیت یک فرد چگونه در طول زمان تغییر می کند و می تواند در تصمیم گیری درباره درمان وی مؤثر باشد یا خیر.

جزییات این پژوهش در مجله برِین کامیونیکِیشِنز/ Brain Communications منتشر شده است.