دعوت از علیرضا جهانبخش برای حضور در کافا نشان داد که امیر قلعه نویی قصد عقب نشینی از عقاید و افکارش را ندارد. او سال قبل هم جهانبخش را در شرایطی در نیم فصل اول لیگ‌های اروپایی دعوت می‌کرد که علیرضا تیم نداشت و به خاطر مسئله پاسپورت و اقامت دائم هلند، نمی‌خواست بیرون از این کشور پیشنهادی را قبول کند.

جهانبخش، دور برگشت تیم گرفت اما عملکرد او آنقدر راضی کننده نبود که قراردادش برای امسال تمدید شود. نتیجه اینکه او باز هم بدون تیم مانده و چه بسا تا زمستان هم این وضعیت ادامه پیدا کند. اما با این وجود قلعه نویی کماکان کاپیتان اول تیمش را دعوت و به او اعتماد دارد، انگار قرار است امسال هم رویه پارسال تکرار شود!

خیلی‌ها به طنز از علیرضا جهانبخش به عنوان بازیکنی که تعداد بازی‌های ملی او در سال، بیشتر از بازی‌های باشگاهی اوست، یاد کرده و به کادر فنی تیم ملی کنایه می‌زنند که نباید قانون فوتبال را فراموش کنید. قانون فوتبال، یعنی فلسفه وجودی لیگ و انتخاب بهترین‌هایی که در کوران مسابقات هستند، برای تیم ملی! نه اینکه تیم ملی در مسیر عکس، بازیکن را برای قرارداد بستن در باشگاه آماده کند!

در فوتبال اسم و رسم بازیکن، سابقه و کارنامه او بازی نمی‌کند. هیچکس در شایستگی جهانبخش شکی ندارد و منکر زحمات او برای تیم ملی و رکوردها و افتخاراتش در بیش از یک دهه اخیر، نیست اما در هیچ کجای دنیا منافع یک تیم و گروهی حداقل ۴۰ نفره را فدای یک بازیکن نمی‌کنند. آن هم تیم ملی یک کشور که متعلق به کل مردم آن کشور است نه سرمربی یا کاپیتان!

در بازی مقابل هند، جهانبخش از دقیقه ۷۳ به میدان آمد و آشکارا با روزهای اوج بسیار فاصله داشت. بازیکنان می‌خواستند به او کمک کنند و تمام توپ‌ها به جهانبخش ختم می‌شد. همه می‌خواستند او هرچه بیشتر و هرچه سریعتر، در کوران رقابت قرار گیرد و به شرایط مسابقه برگردد. ولی مگر می‌شود ماه‌ها دوری از میدان را در ۲۴ دقیقه جبران کرد؟

دیدیم که پاس‌های اشتباه جهانبخش مقابل تیم ضعیف هند، همه را ناامید کرد. آنها که رو به جلو بود، اغلب به مقصد نمی‌رسید و پاس های رو به عقب نیز سرعت ایران را می‌گرفت. اوج نامادگی او در از دست دادن تک به تک در دقیقه ۹۰ بود که دروازه خالی را نتوانست باز کند. اگرچه جهانبخش در وقت‌های تلف شده پاس گل سوم ما را به طارمی داد، اما نمایش کلی او در ۲۴ دقیقه ای که در زمین حاضر بود، اصلاً قابل قبول برای یک ملی پوش نبود، چه رسد برای نامی به بزرگی علیرضا جهانبخش.

تازه فراموش نکنیم که تیم مقابل ما هندوستان بود! با این وضعیت معلوم نیست اگر جهانبخش بخواهد در بازی مقابل تیم‌های بزرگ نیز به میدان برود، چه بر سرمان می‌آید! علیرضا باید به خاطر تیم ملی هم که شده هرچه زودتر تیمی انتخاب و به کوران مسابقات برگردد. در غیر این صورت قلعه نویی که صالح حردانی را به خاطر بازی نکردن در استقلال خط زد، هیچ توجیهی برای ادامه دعوت از جهانبخش ندارد!