شروع فصل برای میلاد محمدی آن‌طور که انتظار می‌رفت پیش نرفت. او که در اردوهای پیش‌فصل با نظر منفی هاشمیان در مورد خودش مواجه شد، در دو بازی نخست لیگ جای خود را به فرشاد احمدزاده داد و نیمکت‌نشین شد. همان اتفاق کافی بود تا نامش در فهرست اخیر تیم ملی هم جایی نداشته باشد؛ شوکی که حالا به انگیزه میلاد تبدیل شده است.

محمدی در تمرینات اخیر با روحیه بالایی کار می‌کند. دویدن‌های پشت‌سرهم در کانال چپ، ارسال‌های تکراری از لب خط و کارهای بدنی اضافه، تصویر ثابت این روزهای اوست. کادر فنی از او دقت در ارسال‌های آخر را می‌خواهد؛ همان جزئیاتی که می‌تواند تفاوت بین یک مدافع کناری خوب و یک فیکس بی‌رقیب باشد. میلاد می‌داند برای عبور از احمدزاده تنها کافی نیست که سریع باشد؛ باید خروجی واضح‌تری در ساخت موقعیت و پوشش فضای پشت سر ارائه دهد.

از نظر فنی، برتری‌های میلاد محمدی روشن است. سرعت اولیه، قدرت برگشت دفاعی و تجربه بازی‌های بزرگ در سطح ملی، سرمایه‌هایی است که او اندوخته است. نقطه‌ای که او می‌کوشد بهبود دهد، کیفیت تصمیم‌گیری در ۳۰ متر پایانی است؛ انتخاب بین سانتر زودهنگام، پاس کات‌بک یا حرکت در عرض و همچنین دقت در ضربات آخر است.

رقابت در سمت چپ برای پرسپولیس جدی است و میلاد این‌بار با ذهنیتی متفاوت وارد آن شده. او به‌خوبی می‌داند که راه بازگشت به تیم ملی از همین زمین تمرین در کمپ سرخ‌ها می‌گذرد