این روزها بحث های زیادی پیرامون محرومیت 6 ماهه افشین پیروانی مطرح شده و شایعه آن دهان به دهان می چرخد. بحثی که محمد مایلی کهن سرمربی اسبق تیم ملی که پیروانی آنجا شاگردش بود را هم به واکنش واداشت.

با مایلی کهن در مورد این ماجرا و البته سوژه های دیگر ورزش ایران گپ زدیم:

قبل از بحث فوتبال می خواهیم با درگذشت امامعلی حبیبی و رضا سوخته سرایی شروع کنیم چون همه می دانند که شما چقدر به کشتی علاقه دارید

بله بله. واقعاً کشتی را دوست دارم و از صمیم قلب به خانواده این دو بزرگوار تسلیت می گویم چون دو چهره ارزشمند را از دست دادیم. البته آقای حبیبی از من خیلی بزرگتر بود ولی با آقای سوخته سرایی به نوعی همدوره بودیم و چون من دفتر من در امور مشترک فدراسیون ها دقیقاً کنار سالن تمرین تیم ملی کشتی بود، ایشان را آنجا می دیدم و گاهی اوقات سر تمرین هم می رفتم. برخی مواقع کارهای اعزام مربوط به آقای سوخته سرایی هم در همان دفتر ما صورت می گرفت و با این بزرگوار برخورد داشتم. روحشان شاد باشد.

مرحوم امامعلی حبیبی در یکی از مصاحبه های خود مدعی شد هیچ وقت کسی از او نخواست تا تجربیاتش را به کشتی ایران و جوانان کشورمان منتقل کند. واقعا چرا نباید از چنین منابع غنی تجربه و استعداد استفاده کرد؟

چرا استفاده نشد؟ مگر در بخش های دیگر از چنین منابعی استفاده می کنیم؟ مگر در فوتبال استفاده می کنیم؟ پارسال آقای موسیمانه را برای استقلال آوردند و همه دیدند که چه کارنامه ای داشت. آیا واقعاً در میان مربیان ایرانی و استقلالی ما افراد بهتر از او را نداشتیم؟ همان حکایت معروف است آقا. همان حکایت مرغ همسایه که برای برخی آقایان غاز محسوب می شود.

برویم سراغ پرسپولیس. این تیم یک پیروزی فوق العاده مهم در اصفهان به دست آورد ولی هنوز هم هواداران و کارشناسان معتقدند به شرایط مطلوب نرسیده است

من قبلاً هم گفتم و دوباره تکرار می کنم پرسپولیس خوب یار نگرفته است. برای مثال خط هافبک این تیم را ببینید، این خط نه دونده است و نه خوب پاس می دهد. مردان خط هافبک پرسپولیس تقریبا همه فانتزی باز هستند اما در آن منطقه حساس زمین افراد متفاوتی باید حضور داشته باشند. مثلاً یکی باید جنگنده باشد و بتواند همه را درو کند، یکی دیگر باید پاسور خوبی باشد و به ویژه بتواند پاس توی در بدهد و... ما در این خط مشکل داریم. باید حقایق گفته شود تا زمینه برای مرتفع شدن این دغدغه ها فراهم آید.

وحید امیری از پرسپولیس جدا شد. یک عده می گویند فوتبال بی رحم است و سرانجام باید از تیمی که دوست داری بروی ولی برخی هم معتقدند که می شد برخورد بهتری با امیری صورت داد. نظر شما در این مورد چیست؟

من با هر دو نظر موافقم است و بالاخره یک روز بازنشست می شوی. البته صرفاً فوتبال نیست بلکه در تمام حوزه ها همین است اما نوع برخورد خیلی اهمیت دارد. وحید امیری واقعاً برای پرسپولیس زحمت کشید ولی الان شرایط به گونه ای است که یا باید خداحافظی می کرد و یا به تیمی می رفت که فشار کمتری متحمل شود. قبول دارم که در کوران مسابقات نمی شود بازی خداحافظی گذاشت اما ای کاش شرایط برای انجام چنین کاری مهیا می شد. البته با او در قیاس با جلال حسینی به مراتب بهتر برخورد شد چون صادقانه می گویم مدیران پرسپولیس سال گذشته در حق سید جلال واقعا بی معرفتی کردند.

این روزها شایعه محرومیت 6 ماهه افشین پیروانی به طور جدی شنیده می شود

من بعید می دانم چنین اتفاقی رخ بدهد. افشین پیروانی سال هاست روی نیمکت پرسپولیس می نشیند و به نظرم مدیر خوبی است. محروم کردن او به معنای واقعی کلمه کم لطفی است. مگر می شود مشکلات را نگفت؟ مگر می توان از ضعف امکانات حرف نزد؟ قبول کنیم که امکانات ما سال به سال در حال پسرفت است. کل مجموعه آزادی ظرف 4 سال ساخته شد ولی الان چند سال است که می بینیم آقایان درگیر بازسازی صرفاً بخشی از آن هستند.

حضور تیم ملی در تورنمنت کافا هم از جمله سوژه هایی است که سر و صدای مربیان لیگ برتری را بلند کرده و قاطعانه می گویند این بازیها هیچ کمکی به فوتبال ملی ما نمی کند. نگاه شما در این مورد چیست؟

این سوال را باید از افرادی بپرسید که چنین تصمیمی اتخاذ کرده اند. البته برخی افراد هم معتقدند به خاطر شرایط تحریم، تیم ها با ما بازی نمی کنند و مجبوریم به برخی مسابقات تن بدهیم. این پرسش هایی است که خود اشخاص مرتبط با این حوزه باید جواب بدهند.

و به عنوان بحث آخر، اهالی فوتبال همچنان به شدت نگران محمد پنجعلی هستند

بله. واقعاً نگرانیم و از خداوند متعال می خواهم به این عزیز ما شفای عاجل عنایت کند. پنجعلی شیر پرسپولیس و تیم ملی بود. دلم می خواهد این شیر دوباره بلند شود و غرش کند تاهمه ما از دیدنش به وجد بیاییم. از مدیران ورزش ایران هم تقاضا می کنم او را فراموش نکنند. یادمان نرود محمد آقا چقدر برای این مملکت زحمت کشیده است.