دانشمندان احتمالا راه حل این را که چگونه [پیام] فرازمینی ها را شنود کنند پیدا کرده اند.

یک پژوهش تازه پیشنهاد کرده است که اگر حیات فرازمینی به همان شیوه ای که ما با فضاپیماهایمان ارتباط برقرار می کنیم در حال ارتباط با فضاپیماهای خود باشد، آنگاه این پیام ها ممکن است از زمین قابل شناسایی باشند.

پژوهشگران در این بررسی تلاش کردند دریابند که کجا باید به دنبال نشانه های هوش بیگانه بگردیم.

برای این کار، آنها سیگنال هایی را که ارسال می کنیم و ممکن است یک تمدن دیگر بتواند آن را شناسایی کند تحلیل کردند. این موضوع می تواند به ما کمک کند که بفهمیم چه نوع سیگنال های مشابهی ممکن است از سیارات بیگانه دوردست به سمت ما بیایند.

پینچن فن ، از کالج علوم ابرلی دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا، گفت: انسان ها عمدتا با فضاپیماها و کاوشگرهایی که برای بررسی سیارات دیگر مانند مریخ فرستاده ایم ارتباط برقرار می کنند.

اما سیاره ای مانند مریخ، کل انتقال [سیگنال] را مسدود نمی کند، بنابراین یک فضاپیمای دوردست یا سیاره ای که در مسیر این ارتباطات بین سیاره ای قرار گرفته باشد می تواند احتمالا نشت سیگنال را شناسایی کند. این در شرایطی رخ می دهد که زمین و یک سیاره دیگر در منظومه شمسی از دید آنها در یک راستا قرار بگیرند. این موضوع نشان می دهد که هنگام جست وجوی ارتباطات فرازمینی باید به دنبال هم راستایی سیارات خارج از منظومه شمسی باشیم.

بسیاری از قوی ترین و ماندگارترین سیگنال هایی که از زمین می آیند همان هایی اند که ما به سمت فضاپیماها می فرستیم. بخش بزرگی از این ارتباطات از طریق شبکه فضای دوردست ناسا یا دی اِس اِن (DSN) انجام می شود، مجموعه ای از تاسیسات زمینی که امکان ارتباط دوطرفه با فضاپیماهایی را که ممکن است فاصله زیادی از زمین داشته باشند فراهم می آورد.

پژوهشگران گزارش های ثبت شده از دی اِس اِن را برداشتند و آنها را با اطلاعات مربوط به مکان فضاپیماها تطبیق دادند تا دریابند چه زمانی و از کجا سیگنال های رادیویی از زمین ارسال می شده است.