تاتوی یاکوزا در ژاپن، که با نام های ایرزومی یا هوریمونو شناخته می شود، دارای پیشینه ای غنی و پیچیده است. ریشه های این هنر به دوره ادو بازمی گردد، زمانی که از تاتو به عنوان نوعی مجازات و علامت گذاری برای مجرمان استفاده می شد. با گذشت زمان، مجرمان آزاد شده برای پوشاندن این علائم شرم آور، از طرح های بزرگتر و تزیینی تر استفاده کردند و بدین ترتیب، ایرزومی به تدریج به یک هنر پیچیده تبدیل شد.

در قرن هفدهم، گروه های یاکوزا شروع به استفاده از تاتو به عنوان نمادی قدرتمند از عضویت، وفاداری عمیق، شجاعت بی بدیل و تحمل بالای درد کردند. انجام یک تاتوی کامل بدن، فرایندی طولانی و طاقت فرسا بود و نشان دهنده تعهد راسخ فرد به گروه و آمادگی او برای مواجهه با سختی ها تلقی می شد.

طرح های تاتوی یاکوزا اغلب از دل اساطیر کهن ژاپنی، داستان های فولکلوریک، تصاویر زیبای طبیعت و شخصیت های قهرمان الهام می گیرند. هر یک از این نقوش دارای معانی نمادین خاصی هستند که ارزش ها و آرزوهای فرد را منعکس می کنند. برای مثال، اژدها نماد خرد و قدرت، ببر نشانه شجاعت و ماهی کوی مظهر پشتکار است.

اجرای سنتی تاتوی یاکوزا، که تِبوری نامیده می شود، یک روش دستی ظریف و دقیق است. هنرمندان ماهر، هوریشی، با استفاده از ابزارهای دستی و سوزن های مخصوص، جوهر سنتی را به زیر پوست تزریق می کنند. این فرایند نیازمند صبر، مهارت و تحمل درد زیادی است و ممکن است سال ها به طول انجامد.

با وجود ارزش هنری و فرهنگی ایرزومی در میان اعضای یاکوزا، این تاتوها در جامعه ژاپن عموماً با بدبینی نگریسته می شوند و به عنوان نشانه ای از ارتباط با دنیای جرم و جنایت تلقی می شوند. به همین دلیل، افراد دارای تاتو اغلب در استفاده از برخی امکانات عمومی با محدودیت مواجه می شوند و اعضای یاکوزا نیز معمولاً تاتوهای خود را در انظار عمومی می پوشانند.

با این حال، تاتوی یاکوزا فراتر از یک تزیین بدنی ساده است. این یک زبان بصری قدرتمند است که داستان زندگی، ارزش های درونی و تعهد عمیق فرد به گروه را روایت می کند و به عنوان یک فرم هنری منحصربه فرد در فرهنگ ژاپن جایگاه ویژه ای دارد.