سرویس سیاسی فردا: محمدسعید احدیان در یادداشتی نوشت؛ بیانیه اخیر جبهه اصلاحات را می‌توان بیش از هر چیز، اعلام رسمی عبور این جریان از دولت مسعود پزشکیان و گفتمان او دانست؛ عبوری که نه‌تنها سیاسی بلکه ماهوی است و در سالگرد یک‌سالگی دولت، بیش از آنکه حامل پیام تازه‌ای باشد، بیشتر به منزله خنجری پنهان بر پیکره دولت تلقی می‌شود. دولتی که یکی از کاندیداهای رسمی جبهه اصلاحات با تأیید شورای نگهبان و انتخاب مردم به‌عنوان رییس‌جمهور برگزیده شد، اما با انتخاب مسیر وفاق با نظام، بازی سیاسی آنان را بر هم زد.

گفتمان دولت پزشکیان از ابتدا بر همدلی، انسجام داخلی و اعتمادسازی در میان ارکان نظام استوار بود. همین مبنا به او امکان داد تا در موضوعات کلانی چون گفتگو با آمریکا برای حل چالش‌های هسته‌ای، آغاز فرآیند رفع فیلتر پیش از جنگ 12 روزه و دیگر مسائل مهم، نظر مساعد بخش‌های مختلف حاکمیت را جلب کند. در واقع، مطالبات غیراقتصادی که اصلاح‌طلبان سال‌ها آن‌ها را در صدر شعارهای خود می‌نشاندند، در چارچوب گفتمان وفاق و همدلی پزشکیان تا حد زیادی در مسیر تحقق قرار گرفت. با این حال، جبهه اصلاحات که طی دهه‌های گذشته خود از بانیان اصلی ناترازی‌های اقتصادی، معیشتی و انرژی در دولت‌های هاشمی، خاتمی و روحانی بوده و هرگز اقتصاد دغدغه اصلی‌اش نبوده است، امروز نه‌تنها از همراهی با پزشکیان که مطالباتشان را پیش می‌برده، دست کشیده بلکه با صدور این بیانیه، خنجری بر قلب گفتمان وفاق وارد کرده است. واقعیت این است که این رویکرد از مدت‌ها قبل در بخشی از اصلاح‌طلبان وجود داشت و تنها منتظر فرصتی بودند تا مسیر خود را از وفاق آقای پزشکیان با نظام جدا کنند، اما حمایت مردم در جنگ اسراییل علیه ایران این امکان را به آن‌ها نداد.

روشن است که نیروهای انقلابی انتقادات جدی به عملکرد دولت در حل مسائل معیشتی و اقتصادی مردم دارند، اما عمده آنان به توصیه رهبر انقلاب و به دلیل شرایط جنگی، نقدهای خود را به عرصه رسانه نمی‌آورند. با این حال، در میانه نبرد ایران با رژیم صهیونیستی، اصلاح‌طلبان رسماً پشت کاندیدای خود را خالی کرده‌اند؛ اقدامی که نه‌تنها خیانتی آشکار به پزشکیان و گفتمان همدلی و انسجام دولت اوست، بلکه در سطحی وسیع‌تر، خیانتی غیرقابل انکار به ایران محسوب می‌شود. زیرا چنین مواضعی در برهه کنونی تنها وحدت ملی را هدف قرار می‌دهد و در عمل دشمن را به حمله مجدد علیه کشور تشویق می‌کند. مردم نیز در سال‌های گذشته نشان داده‌اند که آگاهی‌شان نسبت به این گروه‌ها افزایش یافته و کسانی را که با بی‌اعتنایی به منافع ملی، زمینه‌ساز ترغیب دشمن به تعرض به خاک ایران شدند، به‌عنوان خائنان به ایران فراموش نخواهند کرد.

بیانیه جبهه اصلاحات را می‌توان سندی دانست که ماهیت واقعی اداره‌کنندگان این جریان را آشکار کرد: جریانی که در بزنگاه‌های حساس، به‌جای ایستادن در کنار ملت، راه جدایی و عبور را انتخاب می‌کند و در پوشش شعار تعامل، عملاً به انسداد سیاسی و انحراف مسیر دولت و تزلزل جبهه داخلی یاری می‌رساند. چنین رفتاری بیش از هر چیز، ماهیت ابزاری جبهه اصلاحات در قبال مردم و ایران را آشکار می‌سازد.

ما همه جریان اصلاحات را با یک چوب نمی‌رانیم؛ لذا امروز اهمیت دارد تا از یک‌سو اصلاح‌طلبان مخالف این بیانیه و به‌ویژه حامیان دولت آقای پزشکیان، با فاصله‌گذاری حقیقی و نه نمادین از تنظیم‌کنندگان این بیانیه، از ننگ این خیانت به امنیت ملی ایران اعاده حیثیت کنند و از سوی دیگر، هوشیاری ملت تقویت شود تا در برابر این خنجر پنهان، صفوف خود را مستحکم‌تر کنند و اجازه ندهند خیانت و منفعت‌طلبی به نام اصلاح‌طلبی، آینده کشور را به خطر اندازد.