به گزارش خبرنگار مهر، وحید جان‌نثاری در نشست خبری خود در معاونت علمی با تأکید بر اهمیت فناوری کوانتومی به عنوان یک جریان جهانی، بر ضرورت افزایش تعداد متخصصان این حوزه در ایران تأکید کرد و گفت: برای پیشرفت در این زمینه، حضور هم فیزیکدانان و هم مهندسان از رشته‌های مختلف بسیار حیاتی است.

وی با اشاره به چالش کمبود نیروی متخصص در کشور، بیان کرد که عوامل مختلفی در این زمینه تأثیرگذار است اما توانایی کشور در ارتباط با جامعه علمی جهانی و جذب این نیروها، نشانگر قدرت ملی است.

جان‌نثاری افزود: یکی از موانع اصلی پیش روی فناوری کوانتومی ناشناخته بودن این حوزه است؛ به همین دلیل از سال گذشته فراخوانی برای آموزش و تدریس در این عرصه منتشر کردند که در پی آن 16 طرح درس برگزیده شده و به حدود 12 دانشگاه معرفی شدند تا یک بسته آموزشی جامع برای نیازهای پایه و تخصصی تدوین و اجرا شود.

سرپرست دبیری ستاد توسعه اقتصاد دانش بنیان کوانتوم، لیزر و فوتونیک در توضیح ابعاد این فناوری گفت: فناوری کوانتومی سه شاخه اصلی شامل محاسبات کوانتومی، ارتباطات کوانتومی و شبیه‌سازی دارد که هر کدام مسیر توسعه خاص خود را دنبال می‌کنند.

وی تأکید کرد: فعالیت‌های نظری ایران در این حوزه از سال 2000 آغاز شده و در سطح بین‌المللی دارای جایگاه قابل توجهی است، اما بخش تجربی به دلیل نیاز به زیرساخت‌های پرهزینه و سرمایه‌گذاری‌های کلان همچنان با چالش‌هایی روبرو است.

جان‌نثاری به میزان سرمایه‌گذاری‌های جهانی اشاره کرد و گفت: در سطح جهان دولت‌ها مبالغ چند ده میلیارد دلاری در این حوزه اختصاص داده‌اند و بخش خصوصی نیز سرمایه‌گذاری‌های گسترده‌ای انجام داده است و با توجه به محدودیت منابع، سیاست ستاد تمرکز حمایت‌ها بر دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی است که توانایی تبدیل پژوهش به محصول را دارند.

وی همچنین برنامه‌های آتی ستاد کوانتوم را تشریح کرد و افزود: علاوه بر تولید محتوای آموزشی و برگزاری دوره‌های تخصصی، ایجاد شبکه‌های همکاری میان دانشگاه‌ها و مراکز پژوهشی نیز در دستور کار است.

سرپرست ستاد کوانتوم در پایان اظهار کرد: هدف اصلی آن‌ها تربیت نیروی انسانی متخصص، فراهم‌کردن زیرساخت‌های لازم و تسهیل فرآیند تجاری‌سازی فناوری کوانتومی است تا شرکت‌های دانش‌بنیان بتوانند از ظرفیت‌های این فناوری بهره‌مند شوند.

وی در پایان تأکید کرد که تحقق این اهداف نیازمند هماهنگی کامل میان وزارتخانه‌ها، دانشگاه‌ها و بخش خصوصی است تا منابع محدود به صورت هدفمند و اثربخش تخصیص یابد.