از باشگاه پرسپولیس خبر می رسد که فرشاد احمدزاده پس از صحبت مدیرعامل با سرمربی، در این تیم ماندگار شده است. ماندن فرشاد احمدزاده در پرسپولیس از مسیر صحبت درویش با هاشمیان، نه به نفع او و نه به نفع این تیم است و البته که به نفع هاشمیان و خود درویش هم نیست...

ابوعلی سینا جمله معروفی دارد که می‌گوید: «اگر برای یک کار غلط هزار دلیل درست داشته باشید، آن را توجیه نمی‌کند بلکه می‌شود هزار و یک غلط» این یعنی داشتن دلایل درست و انسانی به شما مجوز کار اشتباه و غلط نمی‌دهد.

کیست که نداند در فوتبال آمادگی روحی - روانی به مراتب از آمادگی جسمانی مهمتر است. بازیکنی با ۵۰ درصد آمادگی جسمی اگر به لحاظ روحی - روانی ۱۰۰ باشد، به مراتب از بازیکنی که آمادگی جسمی صددرصد و آمادگی روحی ۵۰ درصدی دارد، کیفیت و توانمندی بیشتری در زمین خواهد داشت.

همه می‌دانیم در فوتبال این یک اصل است که بازیکن را به زور و خلاف میل باطنی نمی‌توان نگه داشت. بازیکنی که می‌خواهد برود، باید بگذارید برود چون اگر بماند، برایتان بازیکن نمی‌شود. در همین پرسپولیس همین حالا سردار دورسون را داریم که مصداق بارز همین ادعاست. روی دیگر این قانون این است که بازیکنی را که نمی‌خواهید را هم نباید به زور نگه دارید!

همه می‌دانند از همان روز اول رفتن کارتال، نام فرشاد احمدزاده به عنوان یکی از خروجی‌ها مطرح بود، درست مثل مهری یا این که کارتال از بین وحید امیری و امید عالیشاه فقط یکی را می‌خواست! اینکه به بهانه خواست هوادار یا فضای مجازی با خواست مربی که مسئول و پاسخگوی نتایج تیم است، مخالفت کنیم دقیقاً فرافکنی و آدرس غلط دادن است. در نهایت چوب این کار را پرسپولیس می‌خورد و همان هواداران یقه شما را خواهند گرفت!

پرسپولیس قبلا این خبط را کرد، دیدیم که به هر بهانه -کارنامه و سابقه یا خواست هوادار- هم امیری ماند و هم عالیشاه تا بعد از آن دیگر نتوانند سایر بازیکنان سن بالا را کنار بگذارند! خود کارتال رفت و کم نیستند کسانی که دلیل مهم رفتن او را همین دلسردی از برآورده شدن خواسته هایش می دانند!

و با شروع فصل خواهیم دید که فوتبال و قوانینش با کسی شوخی ندارند. این ورزش متعلق به جوانان است و کسانی که انگیزه دارند، نه بازیکنان بالای ۳۳ سال که در فوتبال و زندگی به هرچه می‌خواستند، رسیده اند.

حالا انگار پرسپولیس و هاشمیان همان اشتباه را در مورد احمدزاده تکرار می‌کنند. همین چند وقت قبل بود که به شکل رسمی وحید هاشمیان نام فرشاد را در لیست مازاد گذاشت. حتی صحبت از بازگشت دوباره‌اش به سپاهان بود و اینکه کار به مراحل آخر رسید و می‌گفتند فقط یک امضا و عکس با لباس زرد باقی مانده، حالا چطور شد که خبر می‌رسد فرشاد ماندنی شد؟

بازیکنی که می‌داند مربی او را نمی‌خواهد، چطور قرار است به درد تیم بخورد؟ این بازیکن با چه روحیه‌ای دیگر برای آن مربی قرار است بازی کند؟ از آن طرف مربی تازه وارد که می‌بیند آشکارا در کارش دخالت می‌کنند و او بنا به هر دلیلی معذور یا مجبور به اطاعت است، چگونه می‌تواند تمام تمرکز و توان خود را روی نتایج بگذارد؟

شاید رضا درویش دلایل انسانی برای این کار داشته، شاید دلش سوخته، شاید سپاهان عقب کشیده یا هزار دلیل دیگر اما قوانین فوتبال ثابت کرده‌اند که حفظ بازیکنان با این شکل و از این روش‌ها غلط است. کاش بعد از این همه سال حضور در فوتبال دوستان متوجه می‌شدند که جنگیدن با قوانین و ذات این رشته ورزشی نتیجه‌ای جز شکست ندارد!