در سال 1954، ارتش ایالات متحده آمریکا یکی از پرهزینه ترین و مهیب ترین آزمایش های هسته ای خود را با عنوان عملیات Castle آغاز کرد. این مجموعه آزمایش ها در منطقه ای دورافتاده انجام گرفت و آثار مخرب گسترده ای برای محیط اطراف در پی داشت.

نخستین انفجاری که در این عملیات رخ داد، به بزرگ ترین انفجار هسته ای تاریخ ارتش آمریکا تبدیل شد و لقب مادر همه بمب ها را به خود گرفت. دانشمندان در ابتدا قدرت این بمب را در حدود 6 مگاتن تخمین زده بودند، اما آنچه در واقعیت رخ داد بسیار فراتر از پیش بینی ها بود: انفجاری با قدرت حدود 15 مگاتن که حلقه ی آتش حاصل از آن تا شعاعی بیش از 7 کیلومتر گسترش یافت.

ابر قارچی ناشی از این انفجار عظیم، تا ارتفاعی در حدود 40 کیلومتر در جو نفوذ کرد. با این حال، شدیدترین پیامد این آزمایش نه در ابعاد فنی، بلکه در اثرات انسانی آن نمایان شد. شدت غیرمنتظره انفجار موجب شد گروهی از ماهیگیران که در فاصله ای نسبتاً زیاد از محل حادثه مشغول فعالیت بودند، به طور جدی آسیب ببینند. همچنین تعدادی از شهرهای ساحلی اطراف دچار خسارات سنگین شدند که دولت آمریکا را ناگزیر به پرداخت غرامتی بالغ بر 15 میلیون دلار کرد.