به نقل از نیواطلس، بدن انسان به خصوص روده او مملو از میکروب است و مزایای فراوانی دارند. بدن انسان برای آنکه بتواند به راحتی با این میکروب ها همزیستی داشته باشد، باید بداند این ساکنان کوچک چه فعالیتی انجام می دهند. هم اکنون محققان می دانند هنگامیکه مواد غذایی خاصی به روده می رسد، سیگنالی به مغز فرستاده می شود و در نتیجه آن اشتها و هوس به غذایی خاص به وجود می آید. درهمین راستا محققان می خواهند بدانند آیا بدن انسان فعالیت میکروبی را به طور واقعی حس می کند و رفتار را براساس آن تغییر می دهد؟

پاسخ به این سوال مثبت است. اکنون محققان دانشگاه دوک یک حس ششم به نام حس نوروبیوتیک کشف کرده اند که به مغز اجازه می دهد تا نسبت به پیام های میکروبی پاسخ آنی بدهند. هسته این اکتشاف سلول های نوروپاد هستند که مانند کارآگاهان روده عمل می کنند. آنها نوع خاصی از پروتیین تولیدی توسط میکروب ها را رصد می کنند و سیگنال هایی مستقیم به مغز می فرستند. در نتیجه این پیام ها، مغز انسان به روزرسانی هایی آنی دریافت می کند که در کنترل اشتها تاثیر دارد و روی انتخاب غذای فرد تاثیر می گذارد. بنابراین هوس میان وعده بعدی فرد تا حدی تحت تأثیر گفت وگوی میکروسکوپی داخل روده باشد.

هنگامیکه فرد غذا می خورد نوع خاصی از باکتری روده پروتیینی به نام فلاژین آزاد می کند که یک مولکول قدیمی است که به حرکت باکتری کمک می کند. اما بدن انسان در حال استراحت نیز حسگرهای روده خاصی به نام نوروپاد دارد که با گیرنده های TLR5 این سیگنال را دریافت می کند. در مرحله بعد آنها پیامی را به عصب های واگ می فرستند که مسیر سریع و مستقیم به مغز شما است. در نتیجه ممکن است مغزتان این پیام را دریافت کند که کمی کمتر میان وعده بخورید.

محققان در یک آزمایش چند موش را شبانه روز ناشتا نگه داشتند و سپس مقدار کمی پروتیین فلاژلین را مستقیماً به روده بزرگ آن ها تزریق کردند. در نتیجه موش ها کمتر غذا خوردند. این امر نشان می دهد این پروتیین به ارسال سریع سیگنال ما سیر هستیم به مغز کمک کرده است. در همین حال، موش هایی که گیرنده TLR5 را نداشتند، به این سیگنال واکنشی نشان ندادند و به خوردن ادامه دادند و حتی وزنشان افزایش یافت. این بدان معناست که بدون گیرنده TLR5، سیگنال روده نادیده گرفته می شود.

دکتر دیگو بوهورکز که نخستین بار در سال 2015 سلول های نورپاد را شناسایی کرد، نشان داد که این سلول ها می توانند در عرض چند میلیونم ثانیه بین قند واقعی و شیرین کننده های مصنوعی تمایز قائل شوند. این یعنی میل شما به شیرینی ممکن است بیشتر از روده تان نشأت گرفته باشد تا از سلول های چشایی.

اکنون محققان تیم او نشان داده اند این سلول ها نه فقط در آنچه فرد می خورد، بلکه در میزان آن نیز راهنمایی می کنند.

همچنین تحقیق روی فلاژلین هایی تمرکز داشت که توسط باکتری بیماری زای سالمونلا تایفی موریوم تولید می شوند. اما مشخص شد که همه فلاژلین ها یکسان نیستند. باکتری های مختلف فلاژلین های متفاوتی تولید می کنند و هر پروتیین تأثیر منحصر به فرد خودش را روی روده دارد. این تنوع، سیستم ارتباط روده به مغز را جالب تر و پیچیده تر می کند.

همان طور که محققان بیان کرده اند، این سیستم مشابه استفاده ما از سایر حواسمان مانند بینایی، شنوایی، بویایی، چشایی و لامسه برای درک جهان است. اما این حس از جایی غیرمنتظره یعنی روده سرچشمه می گیرد.

بنابراین می توان گفت شکم فرد فقط وظیفه هضم غذا را ندارد، بلکه در حال رمزگشایی و تفسیر جهان اطراف است.