بعدتر ادعا شد که این شیرها را بچه های اوتیستیک طراحی و اجرا کردند، خبری که بازهم عزیزی آن را تایید نمی کند. بررسی ها از وب سایت های دیگر هم نتیجه ندارد و مشخص نیست شهردار کدام شهر چنین ادعایی را مطرح کرده است. باوجود موج تایید و تکذیب ها باید گفت این نخستین بار نیست که مجسمه های شهری در قالبی طراحی می شوند که نه زیبایی کافی دارند و نه از کیفیت لازم برخوردارند.

شاید کاربران فضای مجازی، تصاویر مجسمه های برخی شخصیت های سیاسی در برخی از شهرها را به یاد بیاورند. تصاویری که در فضای مجازی با صفت کم سلیقه از آن ها یاد می شد. اما چرا مجسمه ها در بسیاری از شهرهای ایران بدون تناسب ساخته می شوند؟ ریشه ماجرا به بودجه پایین ربط دارد؟ یا کمبود مجسمه ساز حرفه ای؟ مجتبی موسوی، مجسمه ساز و معاون اسبق سازمان زیباسازی شهرداری تهران در گفت وگو با اکوایران ریشه ماجرا را در مدیریت می ‎داند.

او می گوید: فرض بر اینکه چنین ادعایی صحیح است و این مجسمه ها را کودکان اوتیستیک طراحی کردند، من از این افراد{متولیان امر شهری} تشکر می کنم، کار خیر کردند، این کودکان نیاز به حمایت و توجه دارند و از نظر من کاری که انجام دادند، قابل تحسین است، تا اینجا می توانم بگویم، کار احساسی خوبی بوده است.

موسوی تاکید دارد: خرید این کارها ارزشمند است، اما جای این مجسمه ها در فضای عمومی شهر نیست، برای این مجسمه ها باید محل دیگری در نظر گرفته شود تا عده ای به خصوص این مجسمه ها را تماشا کنند. برای این مجسمه ها شناسنامه تهیه شود و حتی عکس کودکان را در حین کار چاپ کنند، در این صورتی مردمی که به این فضاها تردد می کنند، از این کار استقبال می کنند و خوشحال خواهند شد.

این مدیر پیشین شهرداری ادامه می دهد: اما به کار گرفتن این کارها در فضای عمومی شهری اوج کج فهمی و نادانی است.

مجتبی موسوی در پاسخ به این پرسش که چرا هر از گاهی چنین مجسمه هایی در شهرهای مختلف اکران می شود، می گوید: عرصه شهری فضای عمومی است و انواع سلیقه ها و نگرش و افراد در آن حضور دارند، ما باید برای توسعه و زیباتر شدن شهر در تمام امور، آن را به دست متخصص بسپاریم. یعنی اگر کسی مسئولیتی دارد، مدیر است و در هر بخشی از شهر فعالیت می کند، باید به متخصص امر رجوع کند.

این مدیر پیشین شهر معتقد است، در غیر این صورت، وضعیت آشفته شهرهای امروز ایجاد می شود: ساختمان ها، نماها و حتی فضای سبز، آشفتگی دارد، دلیل عمده آن این است که از متخصص استفاده نمی کنیم، اگر هم جایی از متخصص استفاده شود، مدیرانی که آگاهی ندارند، فقط چون زور و پول در دست دارند، سلیقه خود را اعمال می کنند.

از نگاه موسوی، ریشه مشکلات به مدیریت باز می گردد، او تاکید دارد: هیچ دلیل دیگری نمی توان برای آن در نظرگرفت، نمی توان گفت متخصص یا ایده نداریم، آنجایی که هم فردی ادعا می کند، متخصص است اما وقتی ایده ضعیفی ارائه می کند، در آن جا هم مشکل به مدیریت ارتباط دارد.