روزنامه انگلیسی نوشت،  گرسنگی در غزه تصادفی نیست؛ نتیجه محاسبات دقیق اسراییلی است. رژیمی که حتی تعداد کالریِ لازم برای زنده‌ماندن فلسطینی‌ها را حساب کرده، حالا غذا را عمداً قطع کرده است.

فارس نوشت؛‌ روزنامه گاردین در یادداشتی مفصل با عنوان «چگونه اسراییل برای گرسنگی دادن به غزه برنامه‌ریزی کرد؟» سیاست‌های رژیم صهیونیستی در قبال بحران غذا در نوار غزه را بررسی کرده است.

در این یادداشت آمده: محاسبات گرسنگی در غزه بسیار ساده است؛ فلسطینی‌ها امکان خروج از نوار غزه را ندارند، کشاورزی بر اثر جنگ ویران شده، صید ماهی ممنوع شده و در نتیجه، هر کالری غذایی که مردم غزه مصرف می‌کنند باید از خارج وارد شود.

طبق گزارش گاردین، اسراییل دقیقاً می‌داند چه مقدار غذا مورد نیاز است. این رژیم دهه‌هاست که میزان گرسنگی در غزه را تنظیم می‌کند؛ به‌گونه‌ای که فشار وارد شود اما منجر به مرگ نشود.

به گفته گاردین، مشاور ارشد نخست‌وزیر پیشین اسراییل، ایهود اولمرت، در سال 2006 گفته بود: «ایده این است که فلسطینی‌ها را روی رژیم غذایی بگذاریم، اما بدون اینکه از گرسنگی بمیرند».

دو سال بعد، دادگاهی در اسراییل دستور داد تا اسنادی منتشر شود که نشان می‌دهد رژیم صهیونیستی چگونه با جزییات کامل، مقدار غذایی را که می‌تواند وارد غزه شود، محاسبه کرده است.

اسراییل خواسته نهادهای بشردوستانه برای تامین 1 کیلو غذای غزه‌ای‌ها در روز را هم رد می‌کند

گاردین به نقل از سازمان اسراییلی «کوغات» (COGAT) که هنوز هم کنترل کمک‌های بشردوستانه به غزه را در دست دارد، می‌نویسد: فلسطینی‌ها به‌طور متوسط به 2٬279 کالری در روز برای هر فرد نیاز دارند و این معادل حدود 1/836 کیلوگرم غذا است.

با این حال، امروزه نهادهای بشردوستانه، تقاضای سهمیه‌ای حتی کمتر از این دارند: 62 هزار تُن مواد غذایی خشک و کنسرو شده در ماه برای 2/1 میلیون نفر؛ یعنی تنها حدود یک کیلوگرم غذا برای هر نفر در روز.

با این حال، همان‌طور که گاردین تأکید می‌کند، با ورود نوار غزه به وضعیت قحطی در تابستان جاری، مقامات اسراییلی منکر وقوع قحطی جمعی شده‌اند و بدون ارائه مدرک، مدعی شده‌اند که جنبش حماس کمک‌ها را سرقت می‌کند یا انبار می‌نماید، یا اینکه سازمان ملل در توزیع غذا شکست خورده است. در کنار این ادعاها، تصاویر بسته‌های کمک غذایی که هنوز در مرزها مانده‌اند، به عنوان شاهدی بر "وفور غذا" به اشتراک گذاشته شده است.

از سوی دیگر، گاردین می‌نویسد اسراییل به توزیع‌های مرگبار و بی‌نظم غذا توسط «مؤسسه بشردوستانه غزه» اشاره می‌کند؛ نهادی لجستیکی که با حمایت آمریکا و اسراییل راه‌اندازی شده است، و آن را به عنوان مدرکی برای نشان دادن «دسترسی فلسطینی‌ها به غذا» معرفی می‌کند.

اما داده‌هایی که دولت اسراییل خود منتشر کرده، به وضوح نشان می‌دهد که گرسنگی در غزه عمدی و برنامه‌ریزی‌شده است.

بین ماه‌های مارس تا ژوئن، طبق آمار سازمان کوغات، فقط 56٬000 تُن غذا به غزه وارد شده، یعنی کمتر از یک‌چهارم نیاز غذایی حداقلی ساکنان غزه در آن بازه زمانی.

گاردین می‌نویسد حتی اگر تمام بسته‌های آردی که سازمان ملل ارائه کرده، توزیع شود و مؤسسه بشردوستانه غزه نیز سامانه‌های عادلانه و ایمن برای توزیع کمک‌ها ایجاد کند، باز هم قحطی قطعی است، زیرا غذای کافی برای تغذیه مردم وجود ندارد.

کارشناسان امنیت غذایی وابسته به سازمان ملل در هفته جاری اعلام کردند که «بدترین سناریو» قحطی اکنون در غزه در حال وقوع است.

سازمان طبقه‌بندی یکپارچه مراحل امنیت غذایی (IPC) که بر اساس داده‌های اسراییل گزارش تهیه کرده، اعلام کرده است که میزان غذا بسیار کمتر از سطح لازم است و محدودیت‌های شدید بر ورود کمک‌ها اعمال می‌شود.

کمیته بازبینی قحطی، نهادی مستقل از کارشناسان که هشدارهای امنیت غذایی IPC را ارزیابی می‌کند، نیز اعلام کرده است که ورود غذا به غزه به‌شدت ناکافی است و به‌طور مستقیم مؤسسه بشردوستانه غزه را مورد انتقاد قرار داده است.

کمیته بازبینی قحطی تصریح کرده است: «تحلیل ما از بسته‌های غذایی که توسط مؤسسه بشردوستانه غزه توزیع می‌شود، نشان می‌دهد که طرح آن‌ها منجر به قحطی جمعی خواهد شد، حتی اگر این مؤسسه بتواند بدون مواجهه با سطوح وحشتناک خشونت که گزارش شده، فعالیت کند».

در ماه‌های مارس و آوریل، غزه تحت محاصره کامل قرار داشت و هیچ غذایی وارد نشد. در اواسط ماه می، بنیامین نتانیاهو اعلام کرد که در پی فشارهای بین‌المللی درباره «بحران قحطی»، ارسال کمک‌ها از سر گرفته خواهد شد.

با این حال، گاردین می‌نویسد: داده‌های سازمان ملل نشان می‌دهد کمک‌های غذایی موقت که در زمان آتش‌بس ماه‌های ژانویه و فوریه به غزه رسید، برای تامین حداقل کالری موردنیاز ساکنان غزه کافی بود و آنان را از مرز قحطی نجات داد.

اما در ماه می، مقدار اندکی غذا وارد شد؛ مقدار آن تنها به‌حدی بود که روند قحطی را اندکی کند کند، نه اینکه آن را متوقف کند.

دو ماه بعد، حجم رنج و فاجعه، موجی تازه از خشم جهانی را به راه انداخت؛ حتی دونالد ترامپ خواستار رساندن غذا به کودکان گرسنه غزه شد.

در مقابل، نتانیاهو وعده داد که فقط حداقل کمک‌ها را ارسال خواهد کرد.

تعداد کامیون‌های حامل غذا که وارد غزه شدند افزایش یافت، اما هنوز بسیار کمتر از میزان حداقلی لازم برای تغذیه مردم است؛ چه رسد به توقف یا بازگرداندن روند قحطی.

پرتاب هوایی غذا، ناکارآمد و مرگبار

عملیات‌های پرتاب هوایی غذا نیز که از ابتدای جنگ به‌صورت پراکنده انجام می‌شد، از سر گرفته شده‌اند؛ کشورهایی مانند فرانسه، آلمان، بریتانیا، مصر، اردن و امارات در این عملیات‌ها شرکت کرده‌اند.

اما گاردین تأکید می‌کند که پرتاب هوایی غذا پرهزینه، ناکارآمد و گاه مرگبار است.

در سال گذشته، دست‌کم 12 نفر هنگام تلاش برای بیرون آوردن غذاهایی که در دریا سقوط کرده بودند، غرق شدند، و حداقل پنج نفر دیگر هنگامی که بسته‌های غذایی رویشان سقوط کرد، جان باختند.

طبق داده‌های اسراییلی، در طول 21 ماه نخست جنگ، 104 عملیات هوایی انجام شده که مجموعاً فقط برای چهار روز غذای موردنیاز غزه کافی بوده‌اند، آن هم با هزینه‌ای ده‌ها میلیون دلاری.

گاردین می‌نویسد: اگر این بودجه صرف ارسال کامیون‌ها می‌شد، می‌شد مقدار بسیار بیشتری غذا وارد کرد. اما هزینه این عملیات‌ها فقط مالی نیست.

این عملیات‌ها به اسراییل و متحدانش امکان می‌دهد که قحطی را ناشی از مشکلات لجستیکی جلوه دهند، نه یک سیاست عمدی و طراحی‌شده.

در شرایطی که پرتاب هوایی غذا معمولاً در جنگ‌هایی انجام می‌شود که ارتش‌های دشمن یا شرایط جغرافیایی مانع ورود زمینی کمک‌ها می‌شود، در غزه تنها مانع، محدودیت‌هایی است که اسراییل، متحد نزدیک غرب، تحمیل کرده است. اسراییلی که توسط بریتانیا و آمریکا مسلح شده است.

در پایان این یادداشت، گاردین به نقل از دو سازمان حقوق بشری مستقر در اسراییل می‌نویسد که تل‌آویو مرتکب جنایت نسل‌کشی در غزه شده است.

این سازمان‌ها، از جمله «بتسلیم»، با استناد به استفاده از گرسنگی به عنوان سلاح جنگی، آن را سیاست رسمی اعلام‌شده اسراییل توصیف کرده‌اند.

این روزنامه تاکید کرد: حکومت اسراییل دقیقاً می‌داند که مردم غزه برای زنده ماندن چقدر غذا نیاز دارند و چه میزان غذا وارد می‌شود. در گذشته، همین داده‌ها برای محاسبه حداقل لازم جهت جلوگیری از قحطی مورد استفاده قرار می‌گرفت.