در فضای پرتنش مجامع بین‌المللی، گاه یک اقدام هوشمندانه کافی است تا نظم تحمیلی روایت‌ها برهم بخورد و چهره واقعی جنایتکاران نمایان شود. اتفاقی که این‌بار در ژنو و در جریان اجلاس اتحادیه بین‌المجالس جهانی (IPU) رخ داد، نمونه‌ای درخشان از همین بازسازی روایت بود؛ روایتی که این‌بار نه از سوی قدرت‌های رسانه‌ای غرب، بلکه از تریبون جمهوری اسلامی ایران شکل گرفت؛ و معمار آن، محمدباقر قالیباف، رییس مجلس شورای اسلامی بود. درحالی‌که بسیاری از کشورها ترجیح می‌دهند در برابر جنایات رژیم صهیونیستی به سیاست سکوت یا ملاحظات دیپلماتیک پناه ببرند، قالیباف با ابتکاری کم‌سابقه، دو اقدام کلیدی در برابر اسراییل انجام داد؛ اقداماتی که نه‌تنها باعث عصبانیت آشکار هیئت رژیم صهیونیستی شد، بلکه به نماد مقاومت رسانه‌ای و دیپلماتیک ایران در برابر جریان تحریف تبدیل شد.

اقدام نخست، برگزاری نشست مستقل و خارج از برنامه رسمی اجلاس بود که به میزبانی جمهوری اسلامی ایران و با حضور بیش از 30 هیئت از کشورهای مختلف برگزار شد. موضوع این نشست، «لزوم پایبندی به حقوق بین‌الملل در برابر جنایات جنگی رژیم صهیونیستی» بود. اما آن چه خشم مقامات صهیونیستی را به اوج رساند، اقدام دوم قالیباف در صحن اصلی اجلاس بود. زمانی که او تصویر دو کودک، یکی از ایران و دیگری از غزه را در دست گرفت و در برابر دوربین‌های جهانی قرار داد. دو کودکی که قربانی مستقیم جنایات اسراییل بودند: یکی در جنگ 12 روزه اخیر و دیگری براساس قحطی حاصل از محاصره غزه توسط صهیونیست‌ها . حمله اسراییل به کودکان و زیرساخت‌های غیرنظامی سال‌هاست توسط رسانه‌های مستقل و نهادهای بین‌المللی ثبت شده، اما نمایش مستقیم این مظلومیت در صحنه رسمی پارلمانی جهان، زخم بی‌پرده‌ای بود بر چهره پوشالی تل‌آویو.

توهین و استیصال رییس کنست

همین دو اقدام کافی بود تا امیر اوحانا، رییس کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) در واکنشی عصبی و خارج از عرف دیپلماتیک، قالیباف را «دروغ‌گو» خطاب کند و در اوج گستاخی بگوید: «مایه شرم است که چنین فردی رییس مجلس ایران است». او حتی پا را فراتر گذاشت و گرسنگی و قحطی کودکان غزه را به‌کلی انکار کرد و در اقدامی عجیب، با تبلت خود شعارهای مرگ بر اسراییل نمایندگان ایران را در صحن اجلاس پخش کرد؛ حرکتی که به‌وضوح ناشی از اختلال روانی حاصل از شکست رسانه‌ای بود.

پاسخ قالیباف نیز درخشان و حساب‌شده بود. او در توییتی نوشت: «شرم بر تو! جهان در حال مشاهده بزرگ‌ترین نسل‌کشی تاریخ به دست شماست. آیا کارشناسان سازمان ملل، یونیسف و نهادهای امدادی دروغ می‌گویند و فقط تو راست می‌گویی؟ تو ننگی برای بشریت هستی.» در ادامه این مناقشه رسانه‌ای، اوحانا دوباره با طعنه نوشت: «تو در دروغ‌پراکنی موفق‌تری تا در پدافند هوایی!»؛ جمله‌ای که بیش از آنکه طعنه باشد، نشان‌دهنده تأثیر عمیق پیام قالیباف و دستپاچگی گوینده آن بود.

واکنش عصبی و غیرمنتظره رژیم صهیونیستی نشان داد اقدامات قالیباف در ژنو، بی‌هدف و صرفاً تبلیغاتی نبود، بلکه به‌مثابه ضربه‌ای راهبردی در سطح رسانه‌ای، حقوقی و نمادین عمل کرد؛ موشک‌های نرم به قلب تل‌آویو. این‌بار نه از غزه، بلکه از قلب اروپا به صهیونیست ها اصابت کرد. در جهانی که روایت‌ها جنگ‌افزار شده‌اند، باید قدردان کسانی بود که روایت مظلوم را از سانسور عبور می‌دهند و قالیباف، این‌بار، با جسارت و هوشمندی، کاری کرد که نه‌تنها اسراییل را خشمگین، بلکه افکار عمومی جهان را بیدار کرد.