به نقل از farmers almanac، اگر با بدترین خشکسالی تاریخ روبرو شوید، چه می کنید؟ همانطور که شاهد پژمرده شدن محصولات کشاورزی، کمیاب شدن غذا و حتی خشک شدن چشمه ها هستید، ممکن است وسوسه شوید که برای بارش باران به هر کاری دست بزنید. این همان کاری است که شهر سن دیگو در طول خشکسالی سال 1915 انجام داد. آنها در اوج ناامیدی، مردی به نام چارلز هتفیلد را استخدام کردند که ادعا می کرد می تواند باران بسازد و آنها بیش از آنچه که انتظار داشتند، باران به دست آوردند.

چارلز هتفیلد مردی با علایق فراوان بود، اما به عنوان مرد باران ساز معروف شد.حرفه او در حدود اوایل قرن بیستم با یک دستورالعمل مخفی از 23 ماده شیمیایی آغاز شد که ادعا می کرد می تواند آب را جذب کند ؛ در واقع نمونه ای اولیه از شبه علم بارورسازی ابرها بود.

تا سال 1904، هتفیلد کم کم داشت برای خودش اسم و رسمی دست و پا می کرد. دامداران غرب به او پول می دادند تا با ترکیب شیمیایی مخفی اش، باران ایجاد کند.

در بسیاری از موارد، به نظر می رسید که هتفیلد موفق بوده است. هر جا که می رفت، باران می بارید و خیلی زود طرفدارانی پیدا کرد که باور داشتند او واقعاً مرد باران ساز است.

این امر، منجر به قراردادی 10،000 دلاری در منطقه یوکان در سال 1906 شد. قرار بود هتفیلد باران را به مناطق طلایی کلوندایک بیاورد. در عوض، هتفیلد پول را گرفت و فرار کرد و کلوندایک را به معنای واقعی کلمه در خشکسالی رها کرد.

در سال 1915، شهر سن دیگو در خشکسالی کامل بود و حاضر بود تقریباً هر کاری برای بازگرداندن باران انجام دهد. آنها داستان هایی از این مرد باران ساز ، چارلز هتفیلد، شنیده بودند، بنابراین از او برای پر کردن مخازن با آب باران کمک گرفتند.

هتفیلد آنقدر مطمئن بود که می تواند برای شهر خشک، باران بیاورد که قراردادی بست و قبول کرد که برای هر اینچ باران تولید شده، پول دریافت کند: 1000 دلار برای هر اینچ.

برای شورا، این یک معامله عالی بود. اگر هتفیلد یک شارلاتان بود و هیچ بارانی تولید نمی کرد، آنها مجبور نبودند هزینه ای بپردازند و اگر او باران می ساخت، در مقایسه با ویرانی هایی که خشکسالی ایجاد کرده بود، بهای کمی برای پرداخت بود. این قرارداد به صورت شفاهی منعقد شد و هتفیلد هرگز جوهر روی کاغذ نیاورد.

هتفیلد دست به کار شد و در اول ژانویه 1916، او و برادرش جوئل، برجی برای معجون خود ساختند و اجازه دادند مواد شیمیایی مرموز در هوا تبخیر شوند. باران پنج روز بعد شروع شد.

تا 10 ژانویه، باران های شدیدی منطقه سن دیگو را غرق در آب کرد. بین 14 تا 18 ژانویه باران بیشتری بارید و باعث طغیان رودخانه ها شد که پل ها و راه آهن ها را شست و برد. تا 27 ژانویه، سدها سرریز شدند و خانه ها، جاده ها و هر چیز دیگری را که در مسیرشان بود با خود بردند.

سپس سد پایینی شکست و باعث سیل عظیمی شد که تقریباً 20 نفر جان خود را از دست دادند.

با وجود ویرانی های عظیم، هتفیلد سیلاب را یک موفقیت می دانست. با این حال، شورای شهر خشمگین بود. خسارات سیل به حدود 3.5 میلیون دلار رسیده بود و آنها از پرداخت به هتفیلد خودداری می کردند. متأسفانه، از آنجایی که هتفیلد هرگز قراردادی امضا نکرد، کار زیادی از دست کسی برنمی آمد. هتفیلد برای وصول پولش که تا سال 1938 ادامه داشت، مبارزه کرد و در نهایت هتفیلد و شهرداری هرگز حتی یک پنی هم در این مورد دریافت نکردند.