به نقل از تسنیم، ایروانی این اظهارات را در کنفرانس بین المللی عالی رتبه برای حل و فصل مسالمت آمیز مسأله فلسطین و اجرای راه حل (به اصطلاح) دو دولتی مطرح کرد.

سخنرانی سفیر و نماینده دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم

آقای رییس، همکاران گرامی،

در طول قریب به هشتاد سال، امتیازات چشمگیری به رژیم اشغالگر در سرزمین های فلسطینی اعطا شده است. سیاست مماشات، در تحقق صلح بی نتیجه بوده و در عوض، مشروعیت بخشی و تقویت سیاست های توسعه طلبانه رژیم صهیونیستی را در پی داشته است. از سال 1947، اشغال و الحاق سرزمین های فلسطینی و ایجاد شهرک های غیرقانونی استمرار داشته و نقض حقوق ذاتی فلسطینیان نیز تشدید شده است. همچنین، سرزمین های سوری و لبنانی تحت اشغال و تجاوز مستمر رژیم صهیونیستی قرار دارند.

نوار غزه به دست این رژیم به تلی از ویرانه بدل شده و هزاران تن از ساکنان آن به طرز وحشیانه ای قتل عام شده اند. در همین حال، این رژیم قصد دارد کرانه باختری را نیز به سرزمین های پیش تر اشغالی فلسطین ضمیمه نماید. افزون بر این، توافق به اصطلاح ابراهیم، هیچ ارزش افزوده ای برای حل وفصل مسالمت آمیز مسأله فلسطین به همراه نداشت؛ بلکه صرفاً این رژیم را در مسیر تقویت و تداوم سیاست های بی ثبات ساز خود در فلسطین و فراتر از آن جسورتر ساخت.

هیچ یک از قطعنامه های سازمان ملل در خصوص مسأله فلسطین، مورد احترام رژیم صهیونیستی قرار نگرفته است. در عین حال، این رژیم از حمایت بی دریغ ایالات متحده آمریکا در شورای امنیت برخوردار بوده و این کشور با اعمال حدود پنجاه وتو، آن را از عدالت و پاسخگویی مصون داشته است. جای تردیدی نیست که جریان بی مهار ارسال تسلیحات به اسراییل، این رژیم را در تداوم اقدامات نسل زدایانه اش در غزه و ارتکاب جنایات جنگی در سطح منطقه توانمند ساخته است.

قساوت این رژیم، که در تعارض با حقوق بین الملل و منشور ملل متحد قرار دارد، دامنه خود را به قلمرو و حاکمیت جمهوری اسلامی ایران نیز گسترش داده است. در فاصله 13 تا 25 ژوئن 2025، زیرساخت های حیاتی ایران، دانشمندان، غیرنظامیان از جمله زنان و کودکان، و اماکن غیرنظامی، همچنین تأسیسات هسته ای تحت پادمان آژانس بین المللی انرژی اتمی، هدف حملات بدون تحریک قبلی رژیم صهیونیستی قرار گرفت؛ حملاتی که با مشارکت مستقیم ایالات متحده آمریکا انجام پذیرفت.

آقای رییس، همکاران گرامی،

جمهوری اسلامی ایران بار دیگر حمایت قاطع خود را از ملت فلسطین در تحقق حق لاینفک آنان نسبت به تعیین سرنوشت خویش اعلام می دارد. ایران عمیقاً بر مقاومت در برابر آپارتاید، برتری طلبی متکبرانه، مداخلات خارجی و اشغالگری باور دارد، در عین حال که در پی حل وفصل مسالمت آمیز منازعات و ترویج آن است. در طول دو سال گذشته، ایران با پافشاری تمام، خواستار آتش بس فوری و بدون قید و شرط در نوار غزه بوده و به طور مکرر جامعه بین المللی را نسبت به گسترش بحران به سایر نقاط منطقه در صورت تداوم تجاوزات و جنایات رژیم صهیونیستی هشدار داده است.

منشور، اصل تعیین سرنوشت را تجویز نموده و بر عهده سازمان ملل نهاده است که حق هر ملت را در انتخاب آزادانه سرنوشت خویش محترم شمارد. بر پایه همین باور، جمهوری اسلامی ایران بار دیگر موضع اصولی خود را مورد تأکید قرار می دهد مبنی بر آنکه صلح و امنیت پایدار در منطقه، صرفاً از طریق تأسیس دولت مستقل و دارای حاکمیت فلسطین محقق خواهد شد؛ دولتی که مبتنی بر اراده راستین ساکنان اصلی آن، فارغ از دین و آیین ایشان، اعم از مسلمان، یهودی یا مسیحی، و از طریق برگزاری همه پرسی آزاد و فراگیر، اعلام و بنیان نهاده شود. بر این اساس، جمهوری اسلامی ایران طرح خود را برای برگزاری همه پرسی سراسری در میان مردم فلسطین به منظور تعیین آینده کشورشان، به عنوان مردم سالارانه ترین مسیر حل وفصل مسأله فلسطین، در سند S/2019/862 به ثبت رسانده است.
آقای رییس،

تردیدی نیست آنچه فلسطینیان تا کنون در صحنه سیاسی به دست آورده اند، حاصل خون و فداکاری های ملت فلسطین در مقاومت مقدس آنان بر خاک خود در برابر رژیم صهیونیستی و پشتیبانان آن است. به واسطه همین فداکاری ها و خون هزاران فلسطینی بی گناه که در طول نزدیک به دو سال گذشته به دست این رژیم قتل عام شده اند، تلاش های بی حاصل برای حذف مسأله فلسطین از عرصه بین المللی با شکست کامل مواجه شده است.

آقای رییس،

جمهوری اسلامی ایران با قاطعیت بر این باور است که هر ابتکار واقعی برای تحقق حقوق لاینفک ملت فلسطین، باید بر اصول اساسی زیر استوار باشد:
اول آنکه، صلحی عادلانه و پایدار در فلسطین صرفاً از رهگذر تحقق کامل حق ذاتی ملت فلسطین نسبت به تعیین سرنوشت خود و پایان کامل اشغالگری، آپارتاید، و کلیه اشکال سلطه استعماری ممکن خواهد شد. احیای فرمول های شکست خورده و بی اعتبار، چیزی جز مشروعیت بخشی به تجاوز و تثبیت بی عدالتی در پی نخواهد داشت. صلح باید مبتنی بر رویکردی واقع بینانه و مردم سالار باشد. هر راهکاری که فاقد این ویژگی ها باشد، محکوم به شکست است. ایران آمادگی دارد مسئولیت خود را در حمایت از این رویکرد عادلانه ایفا نماید.

ثانیاً، آتش بس فوری و بدون قید و شرط باید به اجرا درآید. دسترسی کامل، بدون مانع و پایدار بشردوستانه به غزه و کلیه سرزمین های اشغالی فلسطین باید بی درنگ تضمین شود. این آتش بس باید به یک آتش بس دائمی منتهی گردد که بازسازی غزه را با رعایت کامل حقوق ملت فلسطین دربر گیرد.
سوم آنکه، هرگونه جابه جایی اجباری، اعم از مناطق موسوم به امن ، مناطق حائل، یا هرگونه تلاش برای انتقال یا اسکان اجباری فلسطینیان در دیگر مکان ها یا کشورهای ثالث، باید قاطعانه رد شود. این طرح های غیرقانونی نقض فاحش حقوق بین الملل به شمار می روند و نباید تحت هیچ بهانه ای به امری عادی بدل گردند.

رابعاً، عضویت کامل فلسطین در سازمان ملل باید در اولویت قرار گیرد. شورای امنیت، به موجب ماده 4 منشور ملل متحد، مکلف است عضویت فلسطین را توصیه نماید. این توصیه دیرهنگام، اصول مندرج در منشور را پاس می دارد و اراده قاطع جامعه بین المللی را که در قطعنامه های مجمع عمومی متجلی است، منعکس می سازد. نباید اجازه داد این روند به دلیل منافع محدود یک عضو، با مانع مواجه گردد. مجمع عمومی، به عنوان جامع ترین رکن از حیث نمایندگی در سازمان ملل متحد، باید نقش شایسته خود را در این زمینه ایفا نماید.

پنجم، رژیم اشغالگر باید به طور کامل در قبال نقض های نظام مند و گسترده حقوق بین الملل بشردوستانه و حقوق بشر بین الملل، از جمله جنایات جنگی، نسل زدایی، پاک سازی قومی، اشغال غیرقانونی مستمر و سیاست های آپارتاید خود پاسخگو شناخته شود. هیچ گونه مصونیت و معافیتی نباید این نقض های فاحش را پوشش دهد. با توجه به تداوم بی اعتنایی این رژیم به منشور و قطعنامه های سازمان ملل، باید با اعمال تحریم های هدفمند و تعلیق عضویت آن در سازمان ملل، از تمامیت و اعتبار این سازمان صیانت به عمل آید.

هرگونه تلاش برای عادی سازی روابط با رژیم اشغالگر اسراییل، مادامی که این رژیم به اشغال غیرقانونی و ارتکاب جنایات ادامه می دهد، خیانت به حقوق بین الملل و عدالت به شمار می آید. چنین اقداماتی صلح و امنیت منطقه ای و بین المللی را تضعیف کرده، مشروعیت ناحق به اعمال جنایت کارانه این رژیم می بخشند و آن را در ارتکاب بیشتر نقض های فاحش حقوق بین الملل، بی پرواتر می سازند.

ما خواهان راه حلی پایدار هستیم و هشدار می دهیم که هیچ راه حلی که بر بی عدالتی، آپارتاید و نابرابری استوار باشد، پایدار نخواهد ماند.