به نقل از تسنیم، در روزگاری نه چندان دور، رضا رشیدپور یکی از معدود مجریانی بود که می توانست در قالب یک اجرای رسانه ای، منتقد باشد و در عین حال محبوب بماند.

او از معدود چهره هایی بود که سیم آخر ، حالا خورشید ، زنده رود ، شب آرام ، دید در شب و بسیاری از برنامه های دیگر را در صدا و سیما به برندهایی معتبر بدل کرد؛ برنامه هایی که در میان مخاطبان عام و خاص، به عنوان نمونه ای از رسانه ورزی حرفه ای و مطالبه گر شناخته می شدند.

اما حالا به نظر می رسد همان چهره، خود به سوژه ای تبدیل شده که تحلیل گران رسانه درباره اش می پرسند: رشیدپور تا کجا برای دیده شدن پیش خواهد رفت؟

1. سقوط تدریجی از مرجعیت رسانه ای

در ماه های گذشته، رشیدپور بیش از آنکه بابت تحلیل هایش درباره مسائل مهم اجتماعی یا اجرای یک برنامه متفاوت مطرح باشد، با عکس هایش شناخته شده است. تصویری از او در کنار شرکت کنندگان برنامه عشق ابدی ، به عنوان نماینده ای از پروژه ای که حتی مخاطبان نه چندان مذهبی هم آن را سطحی و بی مبنا می دانند، علامت سؤال بزرگی مقابل کارنامه ی حرفه ای اش می گذارد.

برنامه ای که در ویلایی در ترکیه ضبط شده، با محوریت دوست یابی و رابطه های آزاد و گاه ساختارشکنانه، به طرز مشخصی فاصله ای با ارزش های رایج اجتماعی و فرهنگی در ایران دارد. منتقدان، به درستی پرسیده اند: چگونه ممکن است کسی که همیشه از مرجعیت رسانه داخلی دفاع می کرد، حالا در کنار یکی از پرحاشیه ترین پروژه های فضای فارسی زبان خارج از کشور قرار گیرد؟

2. از تلویزیون تا یوتیوب؛ افول تدریجی سلبریتی ها

این تصویر تنها یک قاب ساده از یک دیدار صمیمانه نیست. ماجرا از مدت ها قبل آغاز شده بود، زمانی که رشیدپور و چهره هایی همچون علی ضیاء، با مهاجرت تدریجی به فضای یوتیوب، عملاً از بسترهای رسمی فاصله گرفتند.

مصاحبه رشیدپور با عایشه گل یا اجرای ضیاء با چهره هایی مثل شهرام شب پره، بیش از آنکه تلاشی برای گسترش گفت وگوهای آزاد تلقی شود، رنگی از ساختارشکنی برای بقا در فضای الگوریتم محور اینترنت داشت.

در چنین فضایی، قواعد دیده شدن تغییر می کند؛ ژرفا جای خود را به جذابیت زرد می دهد و محتوا تسلیم ویو و لایک می شود. رشیدپور نیز ظاهراً پذیرفته که برای باقی ماندن در بازی، باید به قاعده های جدید تن دهد؛ قاعده هایی که گاه با همان ارزش هایی که او پیش تر بر آن ها پافشاری می کرد، در تضاد آشکار است.

3. سکوت درباره پشت پرده ها؛ سؤال هایی بی پاسخ

تصویر رشیدپور تنها به دلیل ماهیت برنامه عشق ابدی پرحاشیه نشده، بلکه شایعات و گمانه زنی هایی درباره ارتباط او با برخی از اسپانسرهای برنامه نیز مطرح شده است. در توییت علی علیزاده آمده بود: آیا اسپانسر پشت پرده ی عشق ابدی همان کارفرمای رضا رشیدپور است؟

در پایان هر قسمت این برنامه، نام هشت برند مختلف به عنوان اسپانسر نمایش داده می شود که عمدتاً شرکت هایی فعال در حوزه پوشاک و جواهرات لوکس زنانه، با منشأ ترکیه ای هستند.

یکی از این برندها نیز در حوزه مشاوره برندینگ فعالیت دارد؛ حوزه ای که رشیدپور نیز طی سال های اخیر در آن ورود کرده است. با اینکه هنوز خود او هیچ واکنشی به این گمانه ها نشان نداده، همین سکوت نیز برای برخی نشانه ای از تأیید یا دست کم پرهیز از شفاف سازی تلقی شده است.

4. بازگشت های ناکام و ملاحظات دوگانه

رشیدپور در مردادماه 1402 نیز قصد بازگشت به تلویزیون را داشت. حتی پروژه ای با نام سیم آخر جدید در دستور کار قرار گرفت و به گفته برخی منابع، در آستانه تولید قرار داشت. اما در نهایت، مناقشه ها اجازه نداد که او به تلویزیون برگردد. البته خود رشیدپور در متنی رسمی نوشت: واقعیت آن است که احساس می کنم در موقعیت حاضر، حضور من به جای آنکه سبب ساز نشاط و یا امید باشد، دستمایه تشویش ذهن مخاطب و تشدید دو قطبی های غم انگیز خواهد شد.

ناگفته نماند چندی پیش هم قرار بود او یک شرایط خاص برای تلویزیون بسازد که در گفت وگویی از این تصمیم گفت و سر از فیلیمو درآورد. معاون سیما در برابر این حواشی، اعلام کرد که تفاهمی حاصل نشده !

او خود را کنار کشید، اما آیا واقعاً کنار کشید؟

یا آن طور که برخی معتقدند، به جای بازگشت از درِ رسمی، مسیر غیررسمی اما پرهیاهوی فضای مجازی را انتخاب کرد؟ اگر هدف، پرهیز از حاشیه بود، چگونه حضور در یک برنامه زردِ پرمناقشه، در تضاد با آن تصمیم تبیین نمی شود؟

5. سقوط یک برند یا بازتعریف؟

آیا رشیدپور را باید متهم کرد به فروپاشی شخصیت رسانه ای یا او در حال تجربه یک بازتعریف حرفه ای است؟ برخی می گویند در شرایطی که صداوسیما دایره مجریانش را روزبه روز محدودتر کرده، رشیدپور چاره ای جز تن دادن به الگوهای تازه نداشته است.

اما اگر حتی این تحلیل را بپذیریم، باز هم این پرسش باقی است که چرا الگوهای تازه باید از مسیرهای پرسؤال و پرابهام عبور کنند؟ چرا بازتعریف باید با ایستادن در کنار پروژه هایی همراه شود که حتی کمترین نزدیکی با پیشینه کاری یک مجری حرفه ای ندارد؟

اما نهایتا؛ رضا رشیدپور در آستانه عبور از مرزی تاریخی در مسیر حرفه ای خود قرار دارد؛ مرزی که سوی دیگر آن، جایگاه رسانه ای اش را به شدت تهدید می کند. اگرچه او در برابر انتقادها، همواره چهره ای آرام، عقل گرا و اهل دیالوگ نشان داده، اما رفتارهای اخیرش ــ از حضور در محفل های پرحاشیه تا سکوت درباره پیوندهای مالی مشکوک ــ خلاف آن تصویر عمومی را بازسازی می کنند.

در دوره ای که چهره های رسانه ای بیش از هر زمان دیگری به اعتبار و صداقت حرفه ای نیاز دارند، رفتارهایی از جنس وایرال شدن های بی پشتوانه، ممکن است به قیمت فرسایش تدریجی اعتماد مخاطب تمام شود. و رشیدپور، اگر هنوز همان کسی است که خانه اش را تلویزیون می دانست، باید بداند که خانه را نمی توان با خاطره ی چراغ های خاموش اداره کرد؛ یا باید بازگشت و چراغی روشن کرد، یا در سایه ها ماند و لب از توجیه بست.