احمد قره خانی در گفت وگو با ایسنا، اظهار کرد: موارد خفیف سبب اختلال در سلامت روان نمی شود اما اگر از نوع متوسط تا شدید باشد سبب ناکارآمدی و اضطراب در افراد می شود که با علائم درد قفسه سینه، تنگی نفس، سردرد، لرزش عضلانی، تهوع و استفراغ، افزایش ضربان قلب، ضعف بدنی، مشکلات دیداری، عرق کردن زیاد در جنبه جسمی و تغییر در هوشیاری، گوش به زنگ بودن، اغتشاشات ذهنی، فقدان جهت یابی، سرزنش و متهم کردن خود، مشکلات حافظه در جنبه شناختی و رفتارهای ضداجتماعی، تغییر در فعالیت ها، عدم استراحت ، هوشیاری بیش از اندازه نسبت به محیط، بدگمانی، گوشه گیری، رفتارهای غیر قابل پیش بینی در جنبه رفتاری خود را نشان می دهد.

قره خانی تصریح کرد: علائم اضطراب جنگ تا حد زیادی با علائم استرس و نگرانی های دیگر همپوشانی دارد، اما وقتی می توان تشخیص داد که علائم به دلیل ترس از جنگ باشد که با اخبار و حوادث مربوط به جنگ تشدید می شود.

وی ادامه داد: برای پیشگیری و درمان اضطراب جنگ باید شبکه های اجتماعی و پیگیری اخبار جنگ را محدود کرد تا غرق در اخبار بد نشد و در استفاده از رسانه ها هدفمند بود و از تکنیک های آرامش بخش مانند؛ تنفس عمیق و آرام سازی پیشرونده عضلانی (شامل سفت شدن تدریجی و سپس شل کردن گروه های مختلف ماهیچه ای در سراسر بدن)، فعالیت های جسمی مانند ورزش های بدنی یا ورزش های گروهی، شرکت در تمرین های بدنی سرگرم کننده و شرکت در یک فعالیت تفریحی لذت بخش، کمک گرفت.

این روانشناس خاطرنشان کرد: حمایت اجتماعی افراد نیز در پیشگیری از اضطراب جنگ بسیار مفید است چون هدایت اضطراب به سمت ارتباط معنادار می تواند احساس درماندگی را کاهش دهد.

قره خانی یادآور شد: فرد مبتلا به اضطراب جنگ، ممکن است در مورد اتفاقات جنگ بزرگ نمایی داشته باشد به این معنا که او تصور می کند بدترین اتفاق می افتد و یا به موضوعات جزیی، اهمیت بیش از حدی می دهد. این گونه افکار منفی فعالیت های مختلف شخص را تحت تاثیر قرار می دهد و به تدریج او را به پیشگویی های منفی وادار می کند که فرد باید تلاش کند تا با واقعیت کنار بیاید و عدم قطعیت را بپذیرد.