5 روایت از سرمایه های دفن شده زیر آوار جنگ تیتر گزارش خبرنگار اقتصادنیوز درباره وضعیت برخی کسب و کارهای آسیب دیده در جنگ بود. در بخشی از این گزارش آمده است؛

مغازه عطاری بزرگ روبه روی ساختمانی بود که منفجر شد. از نظر جانی صدمه ای ندیدند، اما از نظر مالی و روحی، خسارت بسیار است. صاحب مغازه می گوید: هنوز با خودم می گم کاش فقط مالی بود. دیگه اینجا امن نیست. نیمی از مغازه آسیب دیده. کرکره، شیشه، تابلو، نمای بیرونی؛ همه آسیب دیده اند. مغازه دار می گوید لیست خسارت را برای بنیاد مسکن فرستاده؛ مجموعاً یک میلیارد و 500 میلیون تومان. از این مبلغ، فقط 400 تا 500 میلیونش مربوط به نما بوده. بقیه، شامل اجناس داخل مغازه است: روز اول چهار-پنج تا شماره تلفن دادند برای پیگیری. اول جواب می دادند، الان همه شماره ها خاموش است. مشغول نه ها، خاموش!

صاحب مغازه عطاری می گوید با شهرداری و بنیاد تماس گرفته، اما هیچ کس پاسخ دقیقی ندارد. قرار بود کارشناس بیاید، نیامده. شماره حساب ها را گرفتند اما هنوز ریالی برایشان واریز نشده است: پارکینگ شهرداری درست کنار مغازه ما بود آن هم تخریب شده و می بینید که شهرداری از خودش شروع کرده، دارند نمای پارکینگ شان را بازسازی می کنند، اما سراغ ما نیامدند. ما مغازه داران؟ انگار خودمان ماندیم و حوض مان!

او می گوید می خواسته شیشه مغازه را عوض کند، اما از شهرداری به او گفته اند فعلا دست نگه دار شاید دوباره اسراییل زد! پس نه خسارتی می پردازند و نه جواب قانع کننده ای می دهند. خودش می گوید: شیشه ها در روز حادثه حکم سپر داشتند. اگر نبودند، ترکش ها تا ته مغازه می آمد ولی الان حتی خسارت شیشه را هم به ما نمی دهند.

از مغازه بیرون می آید و با دست به آواری که لم داده رو به خیابان اشاره می کند و ادامه می دهد: هرکسی از اینجا رد می شود نگاهی می کند و افسوسی می خورد و از ترسش از اینور خیابان رد می شود مغازه دار و ساکنان همه ما منتظریم ببینیم کی قصد دارند سراغ این آوار بیایند؛ باورکنید همین حالا اگر بریزد شاید از روز حادثه بیشتر قربانی بگیرد!