تروییکای اروپایی ممکن است با سوءاستفاده از فرایند سازوکار موسوم به «ماشه» در بازگرداندن تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران موفق شود؛ اما لغو مجدد این تحریم‌ها مستلزم صدور قطعنامه‌ای جدید از سوی شورای امنیت خواهد بود که در معرض وتوی روسیه و چین قرار دارد. به‌عبارت دیگر، تروییکا می‌تواند تحریم‌ها را بازگرداند، اما برای لغو آن‌ها به همکاری رقیب فعلی خود در مسکو نیاز خواهد داشت. بنابراین، فعال‌سازی «ماشه» نه‌تنها اهرم فشار تروییکا را تضعیف می‌کند، بلکه آن را از منظر تهران به بازیگری نامعتبر و بی‌اثر در روند مذاکرات تبدیل خواهد کرد. با توجه به سوءنیت‌ مشهود در چنین اقدامی، برای ایران گنجاندن تروییکا در مذاکرات آتی نه از نظر راهبردی خردمندانه خواهد بود و نه از منظر سیاسی در عرصه داخلی قابل دفاع. در عوض، تهران تمرکز خود را بر رفع تحریم‌های یک‌جانبه آمریکا معطوف خواهد کرد. اگر تروییکای اروپایی مایل است در مذاکرات هسته‌ای با ایران باقی بماند، خردمندانه‌ترین اقدام این خواهد بود که به‌صورت صریح از استفاده از سازوکار «ماشه» اعلام انصراف کند و اجازه دهد قطعنامه 2231 طبق جدول زمانی مقرر منقضی شود. چنین اقدامی، با ارسال سیگنالی از عملگرایی و حسن نیت، می‌تواند روابط تروییکا با ایران را ترمیم کند و جایگاه آن را به‌عنوان شریکی قابل‌اعتمادتر احیا نماید. در نهایت، اگر اروپا می‌خواهد نقش ویژه‌ای در مذاکرات ایفا کند، باید کارکرد خود را از «بازی‌خراب‌کن» به «شریک» تغییر دهد.