به نقل از تسنیم؛ زندگی فلیکس باومگارتنر، ماجراجوی افسانه ای آسمان ها سرانجامی غم انگیز یافت؛ مردی که ترس را در آغوش گرفت و از آن گذشت اما اسیر و در نهایت قربانی همان هیجانی شد که روزی نام او را جاودانه کرد. جهان یکی از شجاع ترین و بی پروا ترین فرزندان خود را از دست داد؛ انسانی که هرگز محدود به زمین نبود، بلکه همواره در جست وجوی مرزهای ناپیموده بود.

فلیکس باومگارتنر، ورزشکار 56 ساله اتریشی که با پرش تاریخی اش از استراتوسفر جهانیان را شگفت زده کرده بود، در سانحه ای ناگوار در ایتالیا جان خود را از دست داد. این حادثه در تاریخ 17 ژوییه در شهر ساحلی پورتو سنت الپیدیو در سواحل آدریاتیک رخ داد، هنگامی که باومگارتنر در حال پرواز با پاراگلایدر موتوری بود.

در میانه پرواز به دلایلی که هنوز به طور دقیق مشخص نیست، او کنترل وسیله اش را از دست داد و سقوط کرد. وسیله پرواز او مستقیماً به استخر یکی از هتل های محل برخورد کرد و متأسفانه کادر پزشکی در محل نتوانستند جانش را نجات دهند؛ مرگ در لحظه فرود آمد.

گزارش ها حاکی از آن هستند که ممکن است باومگارتنر در طول پرواز دچار کسالت یا بی هوشی شده باشد؛ امری که سبب از دست رفتن کنترل وسیله و وقوع این فاجعه شد.

در جریان حادثه یکی از کارکنان هتل نیز به طور ناخواسته دچار آسیب شد؛ تکه ای از سازه پاراگلایدر به گردن او برخورد کرد. خوشبختانه وضعیت عمومی اش تثبیت شده و در حال حاضر جانش در خطر نیست. گفته می شود که در آن لحظه تعدادی کودک نیز در اطراف استخر حضور داشتند، و تنها برخورد پاراگلایدر با یک سازه چوبی نزدیک استخر مانع از وقوع فاجعه ای بزرگتر شد.

روزی که از آسمان پرید

شهرت جهانی فلیکس باومگارتنر با پرشی به بلندای تاریخ بشر گره خورده است. در 14 دسامبر 2012 او در حرکتی که هم مرز علم بود و هم هنر، با کپسولی متصل به بالن هلیومی به استراتوسفر رسید و از ارتفاع 38٬969 متری به زمین پرید. این پرش تاریخی با لباسی ویژه و آمادگی جسمی و روانی بی نظیر انجام شد و او با موفقیت به زمین بازگشت.

فدراسیون بین المللی هوانوردی (FAI) بلافاصله سه رکورد جهانی را برای او به ثبت رساند: بیشترین سرعت ثبت شده در سقوط آزاد (1357.6 کیلومتر در ساعت)، بلندترین پرش تاریخ و طولانی ترین سقوط آزاد بشر.

باومگارتنر پس از این دستاورد شگفت انگیز اعلام کرد که از ورزش های سخت خداحافظی می کند. او گفته بود: پنج سال برای این پرش تمرین کردم، چه از لحاظ فیزیکی و چه از نظر روانی. حتی یاد گرفتم چطور در دستکش های سنگین مخصوص، اشیا را محکم بگیرم. برای جلب احترام و همکاری با دانشمندان و پزشکان تیم، همه جنبه های فنی و پزشکی را آموختم. من به عنوان یک پرش کننده حرفه ای به مستقل بودن عادت دارم اما در این پروژه باید بخشی از یک کل می بودم.

فردی که با مرگ زندگی می کرد

باومگارتنر نخستین پرش های خود را در دهه 90 میلادی آغاز کرد. در سال 1996 از پل نیو ریور گورج در ویرجینیای غربی آمریکا پرید. در سال 1999 از برج های پتروناس در کوالالامپور که در آن زمان بلندترین ساختمان های جهان بودند به پایین جهید. سپس از مجسمه مسیح در ریو دو ژانیرو برزیل به زمین پرواز کرد. حتی از کانال مانش نیز عبور کرد؛ پروازی جسورانه با بال های کربنی.

باومگارتنر مردی بود که هرگز خطر را نادیده نگرفت؛ بلکه آن را اندازه گیری، تحلیل و مهار می کرد. او در گفت وگویی با گاردین در سال 2013 گفته بود: من همیشه می دانستم که مرگ یا آسیب دیدگی ممکن است اما هیچ گاه باور نداشتم که واقعاً خواهم مرد. چون خیلی دقیق برنامه ریزی می کنم. همه خطرات را در نظر می گیرم و اگر بیش از حد باشند، پروژه را کنار می گذارم.

گویی این بار، خطر پنهان در میان ابرها بیشتر از آن بود که فلیکس انتظارش را داشت. اکنون، زمین بار دیگر قهرمانی را در آغوش گرفته که روزی برای لمس آسمان از آن دل کنده بود.