| در عصر رقابت های استراتژیک و تکنولوژیک، آسمان ها دیگر صرفاً میدان پرواز نیستند، بلکه صحنه ای از قدرت نمایی، بازدارندگی و آینده نگری اند. چین، به عنوان یکی از بازیگران اصلی در این صحنه، طی دهه های اخیر با گسترش ناوگان بمب افکن های خود به دنبال تقویت توان هوایی و راهبردی کشور بوده است. این گزارش به بررسی مهم ترین مدل های بمب افکن چینی می پردازد؛ از نسخه های کلاسیک گرفته تا پروژه های نسل آینده. H-6K؛ طراح حملات دقیق نسخه مدرن شده H-6K با موتور توربوفن، برد پروازی بیشتر، و توانایی حمل موشک های کروز، ستون فقرات نیروی بمب افکن میان برد چین به شمار می آید. این مدل با رادارهای پیشرفته و توان فعالیت مستقل، مأموریت هایی تا اعماق اقیانوس آرام را مدیریت می کند. H-6N؛ حامل قدرت بالستیک این نسخه ویژه قادر به حمل موشک های بالستیک هواپایه مانند DF-21D است. با محفظه تسلیحاتی قابل حمل زیر بدنه، H-6N در نقش بازدارندگی و حمله سریع به اهداف دریایی نقش آفرینی می کند. H-6A و نسخه های تخصصی H-6A نخستین نسخه با قابلیت حمل بمب هسته ای بود که راه را برای نقش های راهبردی باز کرد. نسخه های دیگر مانند H-6M، H-6H، H-6F و H-6G برای مأموریت های تخصصی مانند کنترل دریایی و ضدکشتی توسعه یافتند. JH-7؛ ضربه تاکتیکی جنگنده بمب افکن JH-7 با موتورهای دوگانه، تسلیحات ضدکشتی و قابلیت مانور در ارتفاع پایین، در عملیات های تاکتیکی و دریایی فعال است. نسخه های بهینه شده JH-7A و JH-7A2 نیز با رادارهای پیشرفته تر وارد میدان شده اند. SH-5؛ بمب افکن آبی خاکی مدلی خاص و قابل نشست وبرخاست روی آب که در مأموریت های ضدزیردریایی و گشت ساحلی به کار گرفته می شود. این هواگرد، حضوری نادر اما حیاتی در حوزه دفاع دریایی چین دارد. H-20؛ سکوت پنهان کار آینده در حال توسعه توسط شرکت Xi’an، H-20 بمب افکنی پنهان کار و دوربرد با طراحی مشابه B-2 Spirit آمریکاست. این پروژه قرار است توان نفوذ عمیق در سامانه های دفاعی دشمن و حمل تسلیحات هسته ای فرامنطقه ای را فراهم آورد. تحلیلگران معتقدند رونمایی رسمی آن می تواند موازنه راهبردی در منطقه را تغییر دهد. JH-XX؛ مفهوم تاکتیکی نسل بعد در مرحله تحقیقاتی قرار دارد و هدف آن تولید جنگنده بمب افکنی پنهان کار برای حملات دقیق و کوتاه برد است. تصویری تازه از نبردهای هوایی آینده با قابلیت اختفای بالا و پاسخ سریع. H-5؛ تجربه نخست برگرفته از Il-28 شوروی، این بمب افکن سبک در دهه های نخست فعالیت هوایی چین به کار گرفته شد و تا سال 2011 فعال بود. آغازگر مسیر توسعه بمب افکن بومی چین به شمار می آید. پروژه های لغوشده؛ H-8، H-9، H-10 این طرح ها تلاش هایی برای دستیابی به بمب افکن های سنگین تر بودند که هرگز به مرحله تولید نرسیدند. با این حال، نقشی حیاتی در شکل گیری فلسفه طراحی مدرن هواگردهای چین داشتند.
پروژه های قدیمی و پایه گذاران؛ Tu-2 و Tu-4 بمب افکن هایی وارداتی از شوروی که در دهه های آغازین نیروی هوایی چین مورد استفاده قرار گرفتند. این مدل ها پایه های اولیه تجربه پرواز، نگهداری و عملیاتی سازی بمب افکن ها را بنا نهادند. مدل های خاص دریایی هواگردهایی مانند JL-600، Qing-6، PS-5 و Be-6 نقش های محدودی در گشت دریایی، آزمایش های الکترونیکی یا پشتیبانی منطقه ای داشتند و تولید آن ها محدود بود. ناوگان بمب افکن چین، ترکیبی از تجربه تاریخی، توسعه بومی و سرمایه گذاری های آینده نگر است. ورود احتمالی H-20 به خدمت عملیاتی و گسترش قابلیت های تاکتیکی نشان می دهد چین در حال ارتقاء جایگاه خود در رقابت جهانی نیروی هوایی است—رقابتی که حالا نه فقط بر اساس برد و قدرت، بلکه بر اساس پنهان کاری و دقت تعریف می شود. | 
نقش انگشتر رهبر انقلاب در دیدار با مسئولان قوه قضاییه
استایل خاص و متفاوت نفیسه روشن با لباس ورزشی
اکبرپور: حسینی اگر جایی نخواستند، بهتر است جدا شود