به نقل از همشهری، حمله 12 روزه اسراییل به خاک کشورمان، به واسطه حجم حملات و ترورهای متعدد دشمن، ابعاد کمتر دیده شده اجتماعی دارد که بعد از آتش بس خود را نشان داد. حمله به نزدیکی مراکز نگهداری از افراد آسیب دیده و بی سرپرست مانند شیرخوارگاه آمنه یا کهریزک یکی از دهها جنایت جنگی اسراییل است. شیرخوارگاهی که نیم ساعت قبل از حمله اولیه به ناجا، تخلیه شد تا جان نوزادان به خطر نیفتند. با حسن موسوی چلک، معاون سلامت اجتماعی سازمان بهزیستی درباره روزهای سخت مددجویان و مددکاران در 12 روز جنگ گفتگو گردیم که در ادامه می خوانید:

از روز اول جنگ تحمیلی، نگرانی هایی را نسبت به مراکزمان به خصوص مراکز نگهداری مددجویان داشتیم. 500 هزار نفر در مراکز وابسته به بهزیستی نگهداری می شوند، یعنی در شیرخوارگاه، خانه نونهالان، مراکز شبه خانواده، سالمندان، توانبخشی و حتی مراکز نگهداری از معتادان. نگرانی اصلی ما مراکز نگهداری کودکانمان بود که شیرخوارگاه آمنه یکی از آنهاست. روز اول تصمیم گرفتیم که آنجا را تخلیه کنیم یعنی قبل از آنکه ساختمان اطراف حساس آن یعنی فراجا مورد حمله واقع شود.

تخلیه نوزادان شیرخوار بسیار سخت است ولی با مهارت مربیان مان در کوتاه ترین زمان، شیرخوارگاه آمنه را تخلیه کرده و به یک شیرخوارگاه امن دیگر بردیم. نیم ساعت بعد از این جا به جایی بود که ساختمان نزدیک به شیرخوارگاه مورد هدف دشمن قرار گرفت وگرنه معلوم نبود چه فاجعه انسانی رخ می داد.

بیش از 60 نوزاد. اما ما تعداد زیادی هم کودک در مراکز دیگر داشتیم که در خطر بودند، بنابراین بلافاصله تعداد 20 کودک را به خانواده هایی که مراحل قضایی و آموزشی را سپری کرده بودند، به فرزندخواندگی دادیم و 175 کودک را در قالب خانواده میزبان براساس شیوه نامه دو سال قبل دادگستری تحویل خانواده هایی که ثبت نام کرده و دوره ها را گذرانده و منتظر بودند، سپردیم و در نهایت مراکزمان را تخلیه کردیم.

بله، در حمله به محدوده سازمان هلال احمر، بهزیستی شمیرانات ما که در خیابان شهید یاسمی است، دچار آسیب شد که شانسی که آوردیم این بود که همکاران ما در زمان حمله حضور نداشتند. همچنین در روز اول جنگ در قصر شیرین، ساختمان نوساز بهزیستی کامل تخریب شد و یکی از همکاران ما به شهادت رسید و دیگری مجروح شد این در حالی است که براساس ماده 18 کنوانسیون چهارم ژنو، حمله به مراکز ارائه کننده خدمات سلامت و اجتماعی ممنوع است و ما براساس این موضوع شکایتی را به سازمان ملل فرستادیم که از حقوق ذی نفعانی که در این حوزه کار می کردند، دفاع بکنیم.

همچنین ساختمان بهزیستی شهر تهران در پیچ شمیران به علت حمله به خیابان مجاور، آسیب جدی دید و اینها بخشی از خسارت های دشمن به مراکز خدماتی بهزیستی بود.

ما مراکز متعددی در تهران داریم که برخی را حتما باید جا به جا می کردیم اما برخی دیگر شرایط تخلیه نداشتند مانند کهریزک. سالمندان، معلولان، بیماران روانی مزمن، معتادانی که در مراکز مختلف مستفر بودند یا افراد مجهول الهویه ای را داشتیم که امکان جا به جایی آنها نبود با این همه، تلاش کردیم که افرادی که امکان بازگشت به خانواده داشتند ، را سریع جا به جا کنیم و برخی دیگر را به استان های امن تر بفرستیم و همه اینها در بازه زمانی کوتاه با کمک امدادگران انجام شد.

خدمات اورژانس اجتماعی را در زمان جنگ برخط کردیم. حتی خط 123 ما در شیرخوارگاه آمنه مستقر بود اما نمی خواستیم که ارتباطمان را با مردم قطع کنیم. این شماره را علاوه بر 1480 بر خط کردیم که همکاران در خانه تلفن ها را پاسخ بدهند.

هفته اول در تهران، تماس های ما خاص جنگ بود و عمده آن درباره اضطراب و استرسی بود که مردم داشتند و عمدتا هم زنان، تماس گیرنده با 123 و 1480 بودند و هم بلافاصله دوره های آموزشی آنلاین و راهنمای عمل برای همکارانمان آماده و برگزار کردیم که بتوانند به صورت علمی و دقیق به تماس گیرندگان مشاوره دهند. در این مدت 507 مشاوران ما درگیر بودند و تقر یبا تیم محب ما که داوطلبانه همکاری می کردند، بیش از 700 نفر هستند و همچنین 3000 مرکز خصوصی 24 ساعت شبانه روزی فعال بودند و به سوالات مردم پاسخ می دادند.